"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29. BÖLÜM; ENKAZIN ALTINDAKİ YIKIM
~DEVRAN DİNÇER~
11.02.2024
Bu güzel manzara, normalde sevdiğim bu sessizlik, karanlık, bir elimde sigaram diğer elimde içkim..
Şu anda dünyanın en huzurlu ve memnun herifi olmam gerekirdi, mücevherleri sattığımdan dolayı ve amacıma yavaş yavaş ulaştığımdan dolayı mutlu olmam gerekirdi.
Ama değildim, bulunduğum hisslerin arasında mutluluğun kırıntısı bile yoktu.
Hayatımda kendimi bu kadar berbat hissetmemiştim, sessizlik kulaklarıma öyle batıyordu ki, bu odadaki her şeyi parçalamak istiyordum. Yumruklarımın kanamasını istiyorum, duvarların kanımla boyanmasını istiyorum. Duvarları parçalayana kadar yumruklamak istiyorum.
Bu lüks ve bir o kadar da büyük olan odayı görmek işkence gibi geliyordu, artık istediğim güce sahip olduğum için mutlu değil de mutsuzdum. Bunların hepsine sahip olabilmek için onu arkamda bırakmam gerekti çünkü.
Cennet gözlüm..
Elimdeki içki şişesini kafama dikip dibinde kalan son yudumu içtim ve şişeyi sertçe yere bırakıp kırılmasını izledim.
Böyle kırmıştım onu, defalarca bana kırgınca bakan gözlerine şahit olmuştum. Ona bunların hepsini yaşattığım için kendimden midem bulanıyordu ama başka yolu yoktu. Böyle olması gerekiyordu ve oldu.
"O halde neden unutamıyorum seni?" dedim karanlık gökyüzüne bakarak. "Ardımda bırakmam gereken biriydin sadece, ikimizin de hayatını kurtarmaktı amacım ama şimdi.." deyip yutkundum. "Neden acı çekiyorum?"
Sigaramı balkondan aşığa atıp kafamı duvara yasladım ve ayı izledim. Onun yüzü kadar olmasa da parlayan ayı.
"Uzun zaman sonra gerçekten nefes aldığımı hissediyorum, Devran. Mutluyum, bu sefer gerçekten yalan söylemiyorum; mutluyum."
"Kabullendim.. Ben seni her şeyinle sevdim.."
"Kusurlarını saklama gereğinde bulunma Devran. Asıl bu güçsüzlüktür. Eğer sen geçmişteki yaralarını veya güçsüzlüklerini saklama gereği duyuyorsan sen zaten savaşçı değilsin demektir."
