"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Keyifli okumalar dilerim🍷 nisadoga (Buraya bir yıldız bırakıyorum ve sizinkileri de bekliyorum💫)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31. BÖLÜM: KAYBOLMUŞ RUH
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Bu hayatta insanın affedemeyeceği çok az şey vardır. Bu insana göre değişse de ben çoğu şeyi affeden bir insandım. Önceden aynı bir saf gibi bir özüre kanıp yapılan her şeyi unuturdum ama şimdi hiçbir şeye affım yoktu.
Sizce sevmek affetmemeye engel miydi?
Değildi. Sevmek her şey değildi. Keşke olsaydı, belki o zaman dünya çok daha kolay olurdu bizim açımızdan. Nefret duygusuyla sevmek duygusu aynı şiddetlikteydi, iki duygu da bastıramadığımız duygulardı.
Bir taraf her zaman daha çok acıtırdı, bir taraf her zaman daha ağır basardı. Benim Devran'a karşı olan nefretim çok daha ağır basıyordu..
Onun gözlerine baktığımda eskiden onun için hızlı çarpan kalbim acıyordu. Onun kahverengi gözlerine baktığımda eskiden ona aşık olan Alin'in onun yeşil gözünü özlediğini hissediyordum. Onun yüzüne baktığımda bir zamanlar onun yüzünün her zerresi için şüphe etmeden kendimi feda edebileceğim aklıma geliyordu. Onu o kadar sevmişken bizi bu konuma getiren sadece oydu.
Sadece o..
O benim hayatımda tek aşık olduğum adamdı, ondan başka hiçbir adama aşık olmamıştım ben. Hiçbir adamı bu kadar sevmemiştim, hiçbir adamda gözüm bu kadar kör olmamıştı.
Ama benim ilk aşkım hatadan başka bir şey değildi.
Şimdi ise küçükken aşık olduğumu sandığım adamla nefretimi taşıyan adam karşı karşıyaydı. Bir zamanlar aşık olduğum adamla bana aşık olan adam yüz yüzeydi.
Varol'un mavi gözleri Devran'a kayarken Devran'ın sert ve duygusuz gözleri çoktan Varol'un üzerindeydi.
"Bu kim?" Varol'un yönettiği soru ona bakmamı sağladı, anlamayan gözlerle Devran'ı inceliyordu. "Tanışıyor muyuz?"
Devran cevap vermedi, sert bakışlarını sadece Varol'un üstünde gezdirdi. Yıllar sonra onun bu bakışlarını görmek bana geçmişi hatırlatmıştı. O zamanlar her yere ve her zaman bu gözlerle bakan o adam.. Hayatını bitiren adam..
