"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Keyifli okumalar dilerim🍷 nisadoganayy (Satır aralarına yorumlarınızı yazmayı unutmayın, olur mu? Ben size buraya bir yıldız bırakıyorum ve sizinkileri de bekliyorum 💫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40. BÖLÜM: AŞKTAKİ İHANET
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Özgür olmak ölmek miydi?
Özgür olmak ve bu dünyadaki her şeyden uzaklaşmak demek ölüm mü demekti?
Bilmiyordum, gerçekten bilmiyordu ve bunu artık bilmek istemiyordum. Ben ölmek isteyecek kadar pes etmiştim, artık hiçbir şey umrumda olmamalıydı.
Meleğime kavuşacaktım.
Öyle düşünmüştüm, gerçekten kurtulduğumu düşünmüştüm ama öyle olmadı. Ben kurtulamamıştım, eğer kurtulsaydım meleğimi çoktan görmüş olurdum. Değil mi?
Eğer kurtulmuş olsaydım tir tir titremezdim, burnum soğuktan donmuş olmazdı, boğazım ve genzim cayır cayır yanıyor olmazdı.
Boğazımdaki suyun ağzıma kadar geldiğini anlamam çok sürmemişti, şayet gözlerim öyle bir irileşti ki kendimi sağ tarafa atma mecburiyetinde hissetmiştim kendimi. Genzimden çıkan suyu kusmaya başladım, öyle şiddetli öksürüyordum ki kalbimin acıdığını hissettim.
Biri şiddetle sırtıma vuruyordu, bu boğazımdaki suyu kusmama yardımcı oluyordu. "Şükür lan!" diye bir ses doldurdu kulaklarımı ama kimin sesi neyin nesi bilmiyordum. "Yaşıyor! Allah belamı versin ki yaşıyor!"
Boğazımdaki sudan tam olarak kurtulamadım ama artık ağzımdan su boşalmıyordu. Nefes aldıkça kalbimin acıdığını hissediyordum, bir sancı kalbime giriyordu ve nefes almamda zorlanmamı sağlıyordu.
"Alin!" diye bir ses yankılandı kulaklarımda tekrardan, o yöne bakamadan omuzlarımdan tutulup bir yere bakmaya zorlanıldım. "Alin beni duyuyor musun? Cevap ver!"
Gözlerimi zar zor açık tutmaya çalıştım ve bana endişeyle bakan iki kara gözlerle karşılaştım. Lami tam karşımdaydı ve ağlayacakmış gibi bir ifadeyle bana bakıyordu.
