"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11. BÖLÜM: KAFESİN İÇİNDEKİ YAVRU KUŞUN SAHİBİ
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Sessizlik.
Bütün odaya sessizlik yayılmıştı.
Hayır, bütün eve sessizlik yayılmıştı.
Bugün o berbat gündü, annemin ölüm yıl dönümüydü.
Bazen kendime soruyorum; neden o kadın benim annem olmuştu ki? Neden babamla tanışmıştı? Neden babamın sevdiği kadın olmuştu? Babam, daha iyilerini hak etmez miydi?
Ben daha iyi bir anneyi hak etmez miydim?
Beni öldürmeye çalışmış bir kadına ben nasıl anne diyebilirdim? O kadını nasıl benimseyebilirdim? Ailem olarak nasıl görebilirdim? Yapamazdım, o kadına e anne diyebilir nede on sevebilirdim. Ona karşı tek hissettiğim şey; nefret. Ondan ölesiye nefret ediyordum, keşke daha önce ölmüş olsaydı. Keşke beni hiç dünyaya getirmeseydi. Onun annem olmasının utancını derinden yaşıyordum.
13 yaşındaydım, hala bir çocuktum aslında. 13 yaşındaki bir çocuğun yapmaması gereken şeyleri yapıyordum, çok yoruluyordum ama bu maalesef bir bahane değildi. Ne yazık ki değildi. Babama işlemiyordu.
Ne arkadaşım vardı nede bir yakınım, tek sahip olduğum kişi; babamdı. Babam.. Beni önemsemeyen babam.. Oysa ben onu çok seviyordum, on bir şey olmasına asla izin vermezdim. Bana sert davranabiliyor olabilirdi ama kötülüğümü istemiyordu ya? Kendimi koruyabileyim, kimseye muhtaç olmayayım, onun şirektini yönetebileyim diye uğraşıyordu.
Sevgisini gösteremiyordu, sanırım onun sevgi göstergesi de bu şekildeydi. Beni koruyarak, eğiterek, büyüterek..
Sanırım çocukluğumun olmaması tek nedeni o lanet şirketti, o şirket olmasaydı böyle bir hayatı hiç yaşamıyor olacaktım. Beki şu an babamla çimlerin içinde eğleniyor olacaktım. Belki şu an ikimiz de mutfakta yemek yapmaya çalışacak ve gülerek yemeyi hazırlamaya başlayacaktık, belki babam beni kolunun altına alıp saçlarımı sevecekti.. Yapmıyordu, bunların hiçbirini benimle yapmamıştı.
