"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. BÖLÜM: İDDA ve BEDELİ
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Kardeşliğin, arkadaşlığın ne olduğunu bilmiyordum, gerçekten bilmiyordum.
Benim bir kardeşim yoktu, ablam veya abim de yoktu. Kan bağı olarak bir kardeşim yoktu.
Arkadaşım hiç olmamıştı, bunca zaman sadece Saye olmuştu. Saye benim ilk ve tek arkadaşım olmuştu, tabii Varol'u arkadaş olarak saymazsam. Varol, bir sevgilinin yanında çok iyi de bir arkadaştı. Onu her anlamda kaybetmek istemezdim ama olan olmuştu.
Varol'u gitmesi için ikna eden bendim.
Ama 19 ömrü hayatımda sanırım ilk defa kardeşiliğin ne olduğunu biliyordum, bunu yaşıyordum. O kardeşliği hissedebiliyordum, bunu bana Lami ve Cesur hissettirmeyi başarmıştı, Cudi de başarmıştı..
Figen ve Devran'da kardeşliği hissedememiştim, zaten Devran'da kardeşliği hissetmek falan istemiyordum. Ben ve Devran kardeş olmak? Bunu düşünmek bile iğrençti. Figen'de hissetmem gerekirdi sanırım ama hissetmemiştim, çünkü Figen'de yakın arkadaşlığı hissetmiştim, bir sırdaşı hissetmiştim. Figen daha çok bir sırdaş olabilirdi benim için, Cesur'a karşı hissettiğim şeyleri Figen'e karşı hissedemiyordum çünkü aralarındaki fark; Cesur'u bir abi gibi görmemdi.
Dün, bir hata yapmıştım. Kaçmaya çalışmıştım. Aslında bu bir hata değildi çünkü grubun piyonu olarak yaşamaktansa kaçmayı yeğlerdim ama dışarda bir hayatım olmayacaktı. Ne yapacaktım ki? Her yerde aranıyordum, babamın eline geçersem eski hayatıma geri dönmek zorunda kaldırdım.
İstemiyordum, eski hayatıma döneceğime bunların piyonu olmayı yeğlerdim.
Geçmişimin izlerini hâlâ üzerimde taşıyorken bu olmazdı, geçmişim yüzünden derin yaralara maruz kalmıştım. Ve bunu, anca şimdi anlıyordum.
"Huhu! Alin! Yine daldın!" dedi Figen elini gözümün önüne getirip sallayarak. "Hadi, oyalanma da al oranın tozunu." demesiyle irkilip kendime geldim ve elimdeki bezi tekrar televizyona götürdüm.
