Unicode
လူခြေတိတ်သောအရပ်တွင်သာ နေခဲ့ရသောကြောင့်လားမသိ မန္တလေးမြို့ရဲ့ ဆိုင်ကယ်သံ ကားသံများနဲ့မနက်ခင်းက ကြည်နူးအတွက်တော့ အတော်ကိုစိမ်းသက်နေသည်။
မနက်ရှစ်နာရီဆိုတာ ထသင့်တဲ့အချိန်ထက်ပိုနေပြီဆိုပေမဲ့ ဦးဖေလို အချိန်မှန်ဖုန်းဆက်နှိုးမဲ့ သက်ရှိနာရီလေးကလည်းမရှိတော့ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုး၍ ထရဦးမည်။
မနက်ငါးနာရီလောက်က အပေါ့သွားချင်တာကြောင့် တစ်ရေးနိုးထချိန် ကြည်နူးဟာ ဦးဖေကိုဖက်ရင်းအိပ်ပျော်နေတာကို သိရသည်။သူ့လိုလူစိမ်းကို ဦးဖေဒီလောက်ထိသည်းခံပေးနေတာ သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာလို့များလား။
အိပ်ယာထဲမှာ စောင်တွေနဲ့လုံးထွေးနေရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ဦးဖေထွက်လာသည်။
"နိုးရင်ထ"
"ဟုတ်...ဦးဖေ ၊ကျွန်တော်တို့ ဖလမ်းကို ဘယ်လိုသွားကြမှာလည်း"
"မြေကြွင်းတူးပြီးသွားမှာ..."
"ဟမ်"
အနွေးထည်အိင်္ကျီကြယ်သီးတပ်နေရင်း ဘောက်ဆက်ဆက်ပြောတော့ ကြည်နူးအသွားသည်။ဦးဖေမှာ ရွဲ့တတ်တဲ့အကျင့်ရှိကာ မထင်ရအောင် အခုထိကလေးဆန်တုန်းဘဲ။
"မျက်နှာသွားသစ်တော့ ကြည်နူး...မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ တန်းထွက်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကြည်နူးလည်း ရေချိုး..မျက်နှာသစ်..သွားတိုက်လုပ်ပြီး အနွေးထည်ထူထူဝတ်ကာ တည်းခိုခန်းအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။တည်းခိုခန်းရဲ့ ခေါင်းရင်းဘက်မှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိသည်။သူ့ဦးဖေက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အရှေ့မှာ လက်နောက်ပစ်ကာရပ်နေရင်း စောင့်နေ၏။
"ဦးဖေ "
"အင်း...လာ လက်ဖက်ရည်သောက်ဦးမယ်"
ကားစောင့်နေရင်း ကြည်နူးက ထပ်တစ်ရာမုန့်နဲ့ လက်ဖက်ရည် ကျစိမ့်တစ်ခွက်မှာကာ ဦးဖေကတော့ နွားနို့တစ်ခွက်သာမှာသောက်သည်။စားသောက်ပြီးချိန် ဦးဖေတို့နဲ့အတူ ဖလမ်းတတ်မယ့်လူတစ်စု လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့သို့ရောက်လာသည်။ဦးဖေပြောစကားအရဆို တစ်မြို့တည်းသားတွေဖြစ်ကြပြီး သူတို့က စျေးဝယ်ထွက်လာကြတာ ဖြစ်သည်ဟုဆိုသည်။
VOUS LISEZ
ခွန်း ( ကိုယ့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှု) completed
Roman d'amour" ဒီဝတ်စုံကို မင်းဝတ်ချင်သလား ခွန်းသက်တံ့" "ကိုကိုသာ ကျွန်တော့်ကို မရွံမုန်းခဲ့ရင်ပေါ့" " ဒီဝတ္စုံကို မင္းဝတ္ခ်င္သလား ခြန္းသက္တံ့" "ကိုကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ႐ြံမုန္းခဲ့ရင္ေပါ့"
