My Naughty Bestfriend (GL)

32

ANDY

"Andrew, ano ba?! Eyes on the shuttle! Focus!" gigil na sigaw sa'kin ni Luce nang matalo na naman niya ako sa second set. We're having our badminton practice ngayon. Busy din 'yong doubles namin sa two other courts. Nakita kong dismayado sa'kin si coach.

"Sorry. Pagod ako," nasabi ko na lang kaya mabilis akong sinugod ni Luce at hinila sa tshirt ko.

"One week na lang Andrew Torregozon, one week! Kung ano man 'yang problema niyo ng bestfriend mo, 'wag mong idala rito sa game! Malapit na ang tournament natin!" Halos mapunit na ang damit ko kaya mabilis siyang inawat ni coach at pinagsabihan kami. Nahinto tuloy sa paglalaro ang ka-teammates namin.

"Lucy! Andrew! Ano bang kaguluhan 'yan? Ngayon pa kayo mag-aaway kung saan nalalapit na ang game natin. Walang naitutulong 'yang ganyang basurang ugali! Kayong dalawa, 'wag kayong umastang parang kayo na ang hari't reyna sa loob ng court. Sa tingin niyo, magaling na kayo sa lagay na 'yan lalo ka na Andrew. Sobrang pangit ng laro mo. Lagi kang nagkakalat. Pa'no ka na lang kapag nakalaban mo ang undefeated na Lincoln University?" Tagos-tagos ang mga sinabi sa'kin ni coach. It was my first time na masabihan ng gano'n pero aminado naman ako na ang pangit ng mga laro ko simula nang mag-training kami.

Bigla akong nawalan ng gana sa paglalaro. Pakiramdam ko 'di na ako nag-e-enjoy at napapagod na lang. Kaya gigil na gigil si Luce sa'kin ngayon dahil pinaghahandaan niya talaga 'to dahil ticket namin 'to para makapaglaro internationally. Gustong-gusto at pangarap niya kasi 'yon kaso 'di naman ako nakikisama. U.S. lang naman 'yon na kaya ko namang puntahan kahit 'di ako maglaro.

"Kung may problema ka Andrew o kayong dalawa, fixed it as soon as possible. If not, kukuha na lang ako ng bago. Madali naman kayong palitan. Get back to practice everyone! Tapos na ang patalastas!"

Nagsikilos na agad ang mga kasama namin habang si Luce, inis pa rin sa'kin.

"Narinig mo 'yong sinabi ni coach? Fix your problem kung hindi, baka ikaw ang problema," at tinalikuran na ako ni Luce.

Napayuko na lang ako at medyo nasaktan ako sa sinabi ni Luce. Bumalik ako sa bench upang magpahinga at makapag-isip isip. Naglalaro pa rin sila habang nandito lang ako na nanonood.

Lumapit si Coach Amir. "Drew, may problema ba? Mukhang malungkot ka," at tumabi siya sa akin.

"Ah, wala po coach! Medyo pagod at stress lang po sa acads," palusot ko dahil ang totoo, nag-away kami ni Kate.

It's been days nang huli kaming magkita. I thought we were okay kasi wala namang naging problema no'ng magkasama kami. We were both happy lalo na ako kasi nag-uusap na ulit kami gaya ng dati. Kinukulit ko na ulit siya if gusto niyang lumabas or kahit anong gusto niya na gawin namin but she became cold again and I don't know why.

Na-miss ko lang naman siya nang sobra and nasobrahan na naman siguro ang pagiging clingy ko sa kanya kaya nairita siya. Wala na ulit kaming communication at dedma na naman ako.

Mas lalo akong nahihirapan because I have feelings for her. Mahal ko si Kate. Mahal na mahal kaso may boyfriend na siya.

What am I supposed to do with these feelings?

Nahihirapan na akong itago. Araw-araw lalong lumalalim ang nararamdaman ko sa kanya at ang tanging kayang gawin ko lang ay tumingin mula sa malayo.

"Drew? Kanina pa kita tinatawag. Are you sure that you're okay? Matamlay ka. May masakit ba sa'yo?"

"Okay lang po ako, coach. Coach, pwede po bang magpa-excuse mamaya? 'Di po ako makaka-practice mamaya. May pupuntahan po kami ng parents ko," paalam ko kay coach. I lied. Wala naman talaga kaming pupuntahan. Tinatamad lang ako.