Hırslı, inatçı ve duygusal bir balerin olan Afet Ema Alaca, geçmişinin soyut pençeleri arasında kalan, unutmaya çalıştıkça orada sıkışan bir genç kızdır.
Boynunda her daim geçmişinin soyut pençelerine sahip soyut bir ip varken celladı olan adam, o i...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MUM IŞIĞI VE KARANLIK
>
5. UMUT SAYHASINDALÂL
Sufle - Pus
Deniz Tekin - Kendine İyi Bak
Mehmet Erdem - Acıyı Sevmek Olur Mu?
Bir avuç beyaz karanfilim vardı ellerimde, tıpkı ruhum gibi onlar da kana bulanmıştı.
Bağırış sesleri kulaklarımı tırmalıyordu. Korktuğum, kaçtığım geçmişim yine peşimdeydi, rüyalarıma giriyordu. Kaç, diyordu bir ses, kaç...
Bana emanet edilen bir avuç beyaz karanfil vardı. Kaldırım kenarında uyurken o karanfilleri canım pahasına saklamıştım ama o kadardı işte, ötesi yoktu. Seni bulacağım, denmişti, bulunamamıştım. Ben hep kayıptım. 9. Yaşım kabusumdu, o kabusum da yıllarca sürecek hayatıma aitti. Ne yaparsam yapayım 9. Yaşımı, o geceyi, beyaz karanfilleri silip unutamayacaktım. İstediğim kadar kaçayım, istediğim kadar seveyim ve sevileyim, ne yaşarsam yaşayayım geceleri başımı yumuşak yastığa koyduğumda 9. Yaşıma ait sert kaldırım kendini hatırlatacaktı.
O geceye mecburdum.
O geceden kalan vicdan azabına ve kabuslara da mecburdum.
Kimse bilmezdi. İçimde saklardım, göstermezdim ama kaçamazdım, herkesten saklasam da kendimden saklayamazdım. Teni beyaz ellerim kanlıydı, ne kadar yıkarsamyıkayayım o kan kokusu gitmeyecekti. 11 yıldır kaybolmamıştı, karanfillerin kokusu o kan kokusunu yok etmeye yetmemişti.
Nefes nefese kalmıştım, hissedebiliyordum. Tıpkı bir film şeridi gibi tüm geçmişim parça parça zihnime yansıyordu. Korkuyordum, kaçıyordum, sonra tek el kurşun sesi duyuyordum...
