çok, çok anlamsız bir varoluşun içindeyim. bu yazıları içimi dökmek için yazıyordum değil mi? içimi dökmenin bana ne faydası olacak? hiçbir faydası olmayacak. kimse fark etmeyecek ve kimse umursamayacak. Dünya böyle bir yer. herkesin çabası boşuna gitmese de, benim bütün çabalarım boşuna gidiyor.
varlığım yokluk olsa da, başka bir hayatta başka bir ben daha mutlu olsam.
hiç doğmamış olsaydım, beni var eden bütün bu insanlar doğmamış olsaydı, hiçbir sorun kalmazdı.
düşünmeyi bırakamıyorum. bırakamadığım hâlde düşüncelerimi döktüğüm bu telefondaki kelime sayısı düşüncelerimin yanında bir hiç olarak kalıyor.
ben umutsuz ve çaresizim, tümüyle boşum. doldurulamayacak bir boşluğum. bedenim burada ama zihnim burada değil.
ne yapsa, ne yapsa bu zavallı çocuk?
sokağın tenha yolunda öylece dikilip sokak lambasınının saçtığı kör edici ışığı öylece izlerken ne yapsa bu çocuk? ışığın ne olduğunu bilmeyip ışığa bakan ama tümüyle karanlığın içinde boğulan bu çocuk, ne yapsın bu çocuk?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lobo Solitário
Randomçok yalnız hisseden birisinin yazdığı şeyler.(yazdıklarımın ciddi bir amacı yok, alakasız yerler olabilir. bir kişinin iç dökme günlüğüymüş gibi okuyun.)
