kaçış yolum yok. sıkıştım. yaşadığım bu hayat tam bir komedi, bir trajedi, bir fiyasko. ne derseniz deyin. adil de değil, bu yaşamda neye bakarsam bakayım adil değil.
herkes kendi gerçekliğinde. gerçek diye bir şey kalmamış. kendisini sorgulamayı beceremeyen tonca insan var.
bu yaşam absürd.
bu yaşam saçmalık.
bu yaşam tiksindirici.
içinde boğulduğum bu yaşamda bir kurtuluşum kalmadı. hiçbir şey yardım edemez.
içimde patlıyor. beni mahvediyor.
kendimden uzaklaşmak istemiyorum.
kimse anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
anlamıyor.
bu öfke öyle fazla ki birisini parçalara ayırmayı istememe sebep oluyor. kendi ebeveynlerimi katletmemi istememe sebep oluyor. lanet olsun onlara, beni var olmakla uğraştırdıkları için. ben olmasaydım hiçbir sorun olmazdı. bu aptal dünyada herkes kendi işe yaramaz işine bakardı.
neden bir işe sahip olmak zorundayım? neden okula gitmek zorundayım? neden istediğim vücuda sahip olmak için bu kadar uğraşmak zorundayım? neden kurallara uymak zorundayım? beni kim durduruyor ki?
sorun bende değil, sorun bu yaşamda, bu varoluşta.
ÖYLEYSE HEPSİ ÇÜRÜYÜP GİTMELİ!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lobo Solitário
Randomçok yalnız hisseden birisinin yazdığı şeyler.(yazdıklarımın ciddi bir amacı yok, alakasız yerler olabilir. bir kişinin iç dökme günlüğüymüş gibi okuyun.)
