Lobo Solitário

1ntihar.(son)

wattpad'e yazmayı bırakıyorum. bundan sonra kendime özel yazdıklarımla devam edeceğim. eğer ölmezsem tabii ki. kendimi öldürme yöntemine henüz karar veremedim ama küvet veya yüksek bir yerden atlama uygun gibi duruyor. şimdi buraya küçük bir hikaye bırakacağım.

küveti yavaşça su dolarken izledi. kendi yaşamı bu küvete bağlıydı artık. küvet dolduğu anda soyunmaya başladı, iğrendiği bedenine bir göz gezdirdi. "bu son." diye düşündü. "kendi sonum böyle olacak." falçatayı eline aldı ve küvete girdi. kanın pıhtılaşmasını engellemek için suya girmişti ki kan kaybından ölsün. bileğini derince kesmeye başladı. suyun ılıklığı sayesinde canı acımıyordu, falçata keskin olduğu halde. bileğinden koluna kadar derin derin çizikler açtı, ölümü daha ve daha fazla yaklaşırken hızlıca nefes alıp veriyordu. "böyle sonlanması gerekmiyordu." kafası düşüncelerle doluydu. ama nefesi azaldıkça ve ölümü çok daha yakın olduğunda robot gibi kolunu, bileklerini ve vücudunu derince kesmeye devam etti. hiçbir şey düşünmedi, çünkü ölmek istediğinden emindi. en sonunda, hayatını kaybetti.

ne kadar da zavallı bir ölüm. kendisi gibi zavallı ve zalim. belki de sadece ölmek için gelmiştir bu dünyaya, kim bilir? çünkü bu çocuğun yaşarken acı çekmekten ve sürekli ama sürekli sahtelikten bahsetmesi dışında başka bir şey yaptığı yoktu. onu anlayacak, onu olduğu gibi sevecek birisi yoktu. onun için sevgi bile pek önemli değildi. sadece olduğu gibi kabul edilmek istemişti. ama kimsenin onu olduğu gibi kabul etmeyeceğini biliyordu. bir şeyleri anlamak istemişti, ama bu dünya hakkında hiçbir şeyi anlamıyordu. şu yaşamı boyunca belki de anlayabildiği tek şey yaşamın ne kadar da anlamsız ve önemsiz olduğuydu. ölmekten ziyade, hiç doğmamış olmayı dilerdi ama malûm hayata gelmiş, kendi canına kıymak zorunda hiçliğe geri dönebilmek için.

hiçlik, hiçlik de hiçlik. hiçlikten geldiği gibi hiçliğe döndü. zavallıydı ama, en azından huzuruna kavuştu. yok oldu.

-Ege