Lobo Solitário

şüphe

karıncalar ayağımdan ne istiyor?
her neyse.
gerçeğin ne anlama geldiğini bilmiyorum. tam olarak neden her şeye saçma ve boş diyorum? hayvanlardan türediğimiz için muhtemelen. hayvanlar varoluşunu sorgulamaz insanlar gibi. fakat insan hayvan olduğu halde varoluşunu sorgular. belki de sahte olsa bile, insan biraz özeldir bu özelliğiyle. en azından dünya'ya göre.

ama insanlar dünya'yı yok ediyor. kendilerini de yok edecekler mi acaba bir gün? umarım ederler. umarım her şey yok olur.

var mıyım ki ben? varım değil mi? orada oturan çocuklar görüyor fiziksel bedenimi. düşüncelerimi göremiyorlar. fiziksel bedenim bir anlam ifade etmiyor, düşüncelerim beni ben yapan şey. değil mi? hayır, hayır, hayır.

ben beynimin esiriyim. düşünceler beyindeki sinir bağlantıları. ben. tümüyle. bilimsel. bir. şeyim.

düşüncelerim boğuyor sanki bu sefer beni. neden her düşündüğüm şeye neden diye sormak zorundayım...

neden yaşayamıyorum????????
insan olmanın getirdiği "sorumluluk" denilen şeyleri yerine getirmek istemiyorum çünkü. bana zaman kaybı gibi geliyor. tüm hayatımı sorgulamaya adamak istiyorum. gençliğimi yaşayamasam bile önemli değil. ben sadece boş olmayan bir şey yapmak istiyorum. sorgulamak da boşuna olabilir fakat, en azından boşuna olduğunu biliyorum. neden yazıyorum ki ben bunları. yazmak için bir sebebim yok. içimi döküyorum.

sadece beynimin yettiği kadar düşünebilirim. ilerisi çok zor.

annem kim? babam kim? abim kim?
tanımıyorum. hepsi birer yabancı.
yabancılaştım her şeye.
çünkü her şey sahte.

düşünmek, hissetmek, sevmek, acı çekmek vb. şeyler insanı insan yapan şeyler. insanın özüdür onlar. ama özel değildirler. bilimseldirler. ben neden her şeyi bilimsel olmayanda, görünmeyende arıyorum ki? ya gerçek sahte olan şeyse? yani bilimsel olansa?

her şey neden boşuna olsun? çünkü ölünce yok olacak ve unutulacak.

insan doğasında olan şeyler neden sahte olsun? insan neden sahte? hayvan neden sahte? sırf bana saçma geldiği için mi? BEN SAHTE OLDUĞUNA NASIL KARAR VERDİM? APTAL MIYIM?

tanrı tanrı tanrı tanrı. tanrı var olsa bile neden her şey anlamsız olsun?????

bu, sahtelik, sadece benim bir DUYGUM MU?

insan doğasını neden kabullenemiyorim ben?

bilmiyorum. BİLMİYORUM. DELİRTİYOR BENİ. KAFAM YİNE KARIŞTI. bilmem gerekiyor. her şeyin sahte olduğuna bir sebep bulmalıyım. her şey sahte olmalı. sahtedir.

gerçek derken neyi kast ediyorum. gerçek ne? gerçeğin nasıl bir şeye benzediğini bilemezsem sahteyi hulamam. biraz basit düşünsem?

vikipediden baktığımda gerçeklik terimi hakkında şunu buldum:

"Gerçeklik veya hakikat, günlük kullanımdaki anlamıyla, "var olan her şey" demektir. Bilimde, dinde ve felsefede farklı anlamları vardır. Düşünceden bağımsız olarak zamanda ve mekanda yer kaplayan her şey gerçektir. Herhangi bir şeyin gerçekliği insan zihnine bağlı olmaksızın var olmasıdır."

tamam, o zaman var olan her şey gerçek, pekâlâ, ama bu hâlâ benim soruma bir cevap değil.

ben sanırım gerçeklikten bahsederken yanlış kelimeler kullanıyorum.

şimdi, herkesin kendince farklı bir gerçeklik algısı vardır, herkes "şeyleri" birbirinden farklı algılar. bu sebepten dolayı gerçeklik kişiden kişiye göre değişir diyebilirim, ama hâlâ sahte diyemem.

peki öyleyse, her şey var mı? her şey varsa gerçeklik gerçektir.
nasıl desem bilmiyorum, her şey vardır. çünkü hiçliği göremeyiz ve bilemeyiz. hiçliği doğru düzgün tanımlayamayız. hiçlik adı üstünde hiçtir, bu yüzden her şey vardır ve gerçektir.
o zaman her şey gerçek. duygular gerçek, insanlar gerçek, sevgi gerçek
ama
boşuna, absürt ve anlamsız
MI?

ölünce yaşarken ne yapıp ettiğim ve neler hissettiğimin hiçbir önemi kalmayacak. evrensel açıdan da bunun bir önemi yok. bu yüzden boşuna ve anlamsız diyebilirim.

peki ya absürt mü?
absürt, akla ve mantığa uymayan demek. insan bence absürt, çünkü hem mantığı hem duyguları var. ikisini de doğru düzgün kullanamıyor. hem de duygular mantıkla tümüyle zıt. mantıkla duygu beraber işleyemez. arada bir işler ama her zaman değil. mantık, duygulardan daha önemlidir.

ben bir noktayı kaçırdım, gerçeklik algısı kişiden kişiye göre değişiyorsa herkesin kabul ettiği nesnel bir gerçeklikten söz etmek mümkün olamaz. bu durumda gerçekliğe sahte diyebilir miyiz? bence mümkün.

işte ben bunları düşünmeyip de yaşamayı beceremiyorum. doğru düzgün duygularımı yaşayamıyorum çünkü sahteler. ama hâlâ şüphem var. duygular sahte mi?

mesela acı duygusunu herkes hisseder, acı, herkese acı verir ama o duyguyu herkes birbirinden farklı yaşar. bu durumda duygular sahte olur mu? kafam çok karıştı. çok.

ilk defa düşünürken bu kadar zorlanıyorum sanırım.

duygular benim oluşturduğum mantığa göre sahte.
gerçeklik herkes tarafından farklı algılanıyorsa genel geçer bir gerçeklikten söz edilemez. bu sebeple gerçeklik denilen şey sahtedir. duygular gerçekliğin içindedir, bundan dolayı duygular da otomatik olarak sahte oluyor ve bir bakıma da doğru. herkes duyguları farklı yaşıyor. benim hissettiğim acı, senin hissettiğin acıyla aynı değil. fakat şöyle bir sorun var, herkes o duygunun acı olduğunu biliyor. bu o duyguyu gerçek yapmaz mı?

bilmiyorum diyip geçmekten başka çarem yok şu anda. daha fazla düşüneceğim. ama sanırım her şeyin anlamdan ve önemden yoksun olduğu çok açık.

bir çelişki keşfettim.
her şey varsa her şey gerçektir ve ben her şeyin var olduğuna inanıyorum. ama gerçekliğe sahte demişim.
herkes her şeyin var olduğuna inanıyor mu ki? hiçbir şey yoktur diyen bir insan olabilir mi? bilmek mümkün değil. bilmiyorum.

hiçbir şey bilmiyorum!

sanırım bu sahtelik kavramı sadece benim hissettiğim bir şey. her şey boş, önemsiz ve anlamsızsa doğal olarak da her şey sahte gibi gelir değil mi?