bu gece öldüm ben. fiziksel olarak değil, benlik olarak. olağanüstü bir geceydi. vaktim gelmişti zaten.
yaşamın bu absürtlüğüne başkaldıracağım, Albert Camus'nun yaptığı gibi. tüm bu absürtlüğe rağmen yaşayıp izleyeceğim sadece, kendimi ve hayatımı izleyeceğim. bir kez geliyorsam buraya, hayatımı bu kadar kolay harcayamam. her şey saçma sapan olsa da ben ve benim hayatım sadece bir tane. onu da harcayamam. belki şu anda yeni yeni anlıyorumdur, bilmiyorum. ben, ben olduğum sürece sorun yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lobo Solitário
De Todoçok yalnız hisseden birisinin yazdığı şeyler.(yazdıklarımın ciddi bir amacı yok, alakasız yerler olabilir. bir kişinin iç dökme günlüğüymüş gibi okuyun.)
