Lobo Solitário

sevgi.

insanların bildiği sevgi kavramının doğru olduğunu düşünmüyorum. sevdiğiniz bir kişi size yapabileceği her kötülüğü yapsa, aldatsa, manipüle etse, yalan söylese onu hâlen daha sevmek gerçekten de aptalca olurdu değil mi? evet aptalca, mantığa göre aptalca. ama sevgi bir duygudur. eğer birisini yaptığı her kötülüğe rağmen aptalca da olsa sevmeye devam ediyorsanız o gerçek sevgidir bana göre.

çünkü o kişinin yaptığı kötülükler ve iyiliklerin hepsi o kişinin kendisinden bir parçayı yansıtır. siz eğer ki sevdiğiniz insan size ihanet ettiğinde onu sevmemeye başladıysanız onu hiçbir zaman gerçekten sevmemiş olursunuz. eğer sevseydiniz gerçek sevgi olurdu çünkü o kişiyi kötü haliyle bile kabul etmiş olurdunuz. ve bu da o kişiyi tümüyle sevmeniz anlamına gelir. kötülüğüyle, iyiliğiyle, o kişinin kendisini sevmiş olursunuz.

ben hiçbir zaman böyle bir sevgiyle karşılaşmadım. insanlar beni hiçbir zaman beni ben olduğum için sevmedi, ki seveceğini de düşünmüyorum. seven olursa mantıken aptallık eder ama bana göre anlattığım bu sevgi çeşidi çok değerli. her ne kadar aptalca olursa olsun.

yaptığım şeyler yüzünden benden böylesine soğuyacağını ve duygularını kaybedeceğini bilseydim o şeyleri asla yapmazdım, değerli arkadaşım.

ama beni sevmek gerçekten de acı verici. o yüzden iyi ki de soğuyor herkes benden.

şimdi sevgiye değerli falan dedim ama ben artık insanlarla uğraşamam. sevginin zaman kaybı olduğunu düşünüyorum. sadece bazı fikirlerimi dile getirdim bu yazıda.

içten içe öyle çok şey hissediyorum ki, ben bile hissettiklerimi parçalamakta zorluk çekiyorum. sanki parçaladıkça çoğalıyorlar. ve ben gittikçe bundan yorulmaya başladım. duygularım bir gün gün yüzüne çıkacak diye korkuyorum.