Beyaz Gece

4

Akşam yemeğimiz ilk defa bu kadar sessizdi.Ryanın tüm gün okulda neler yaptığını anlatması gerekirken oğlum tabağındaki yemeğe dokunmamıştı.

"Ryan,odanda yemek ister misin?"

Kafasıyla annesini onaylayıp tabağını almıştı.Galiba bu gecelik buna müsade etmem gerekiyordu.

"İyi bir anne olamadığım için özür dilerim.Beni aramamış bile..."

"Keşke çocuğuna baba olarak beni seçmeseydin Julia.Ona bunu yaşatan benim."

"Amir-"

Kapıyı kapatıp kendimi yatağa attım.Julia ve ben aşk evliliği değil,mantık evliliği yapmıştık.Ailelerimizin bir varise ihtiyacı vardı.Julia ve benimde tutunacak bir dala.Julia neden bana aşık olmadı bilmiyorum.Ama benim ona neden aşık olmadığımı biliyordu.Kalbimin tek sahibi İsaktı.

8 yıl önce

"Hey!Amir,siyah çantayı bana uzatır mısın?"

Siyahın hangi renk olduğunu bilmediğim için telaşlanmıştım.Karşımda dört tane çanta vardı.Peki hangisi siyahtı?

"Amir hadi!Çabuk ol!"

"Üstü çizgili."

Arkamda duyduğum sesle donup kalmıştım.Kim olduğunu bilmiyordum ancak soğuk nefesini ensemde hissediyordum.

"N-ne?"

"Siyah olanın üzerinde çizgiler var."

Bakışlarım çantayı buldu.Evet,farklı olan yalnız bir tane vardı.Hemen onu alıp arkadaşımın yanına gittim.

"Neden bu kadar uzun sürdü?"

"Ş-şey...O kim?"

Baktığım yere baktı.Boyu benimle aynıydı,saçlarımız bile aynı kesimdeydi.Kaslı olduğu için yanında zayıf kalıyordum.Galiba farkımız buydu.

"Sakın ona bulaşma.İsak o.Duymadın mı?Babası İsveçte çete üyesiydi.Yedi kurşunla öldürüldü."

Daha sonra aynı sınıfta olduğumuzu öğrendim.Tüm gün arkada uyuyordu.Hocayı dinlemekle beraber onu izliyordum.

"Hadi,gidelim."

Ders bitince herkes sınıftan çıkmıştı.O hala uyuyordu.Yanına yaklaşıp elimi omzuna koydum.Kaslarının şakası yoktu.

"İsak...Ders bitti."

Sesimin zayıf çıktığından endişelenip kulağına eğildim.Parfümü sertti,bu yüzden yüzümü buruşturmuştum.

"İsak,uyan."

Ne olduğunu anlamadan bileğimden tutup kucağına çekmişti beni.Ben şaşırarak ona bakıyordum.Esneyip gözlerini açmıştı.

"Kucağımda ne işin var?"

Boğuk çıkan sesi şaşkınlığımı yok etmişti.Kucağından kalkmak için hamle yaptığımda belimden tutup tekrar oturtmuştu.

"B-ben seni uyandırmak için-"

"Beni uyandırmak için mi kucağıma oturdun?"

"N-ne?!!Hayır!Seni uyandırmak istedim ve sen beni kucağına çektin!"

Ben kendimi açıklamaya çalışırken o gülüyordu.Bir süre farkında olmadan gülüşüne takıldı gözlerim.Böyle güzel gülünmezdi ama...

"Yerin rahat bakıyorum?"

Elleri belimi tutmuyordu artık.Hemen ayağa kalkıp üzerimi düzelttim.

"Görüşürüz."

Sınıftan çıktığı an elimi kızaran yanaklarıma götürdüm.Alev almıştılar.

8yıl...Alev alan yanaklarımın ateşi en son kalbimi kül etmişti.Seni şu sıralar sık sık anıyorum İsak.Umarım karşılaşmayız.

Çok az kaldı...