Beyaz Gece

18

Yol bitene kadar camdan dışarıyı izlemiştim.Hatırladığım şeyler canımı yakmıştı.Keşke geçmişi sile bilsek.Belki yarım kalmazdık kim bilir.İkimiz farklı şehirlerde aynı savaşı vermiştik.Geçmişi değiştirmek şansım olsaydı eğer yine gitmene izn verir miydim İsak?

"Geldik."

İsaka dönüp kafamla onu onayladım.Sonunda bitmez dediğim gün bitmişti.

"Teşekkür ederim.Ryan için ve bu gün için."

Arkadan çantamı alıp kolu açmak için kapıya uzandım.

"İsak."

"Efendim."

Gözlerinde nedenini bilmediğim bir ışık vardı.Umarım söyleyeceğim şeyden sonra ışığı kaybolmaz.

"Hani o gün seninle gelip gelmeyeceğimi sordun ya...Gelirdim.Gerçekten gelirdim."

Hiç bilmediğim yollarda hep onun için yürümüştüm.İlk kavgamı bile onun için yapmıştım.O gün bana bunu söylediğinde beni hiç tanımadığını fark ettim.Korkuyorsam ne olmuş?Korku ne zaman yapacaklarıma engel oldu ki?

"Peki şimdi?Gidersem..."

"Yıllar önce beni tutan bir sebep yok iken gelmedim,şimdi sebebim var iken gelir miyim sence?"

Gözlerindeki ışığın kayboluşunu izledim.Yine gece çöktü gözlerine.

"Bu kez kaybetmek istemiyorum Amir.Biliyorum,yanlış.Ancak bu kez kaybetmek istemiyorum."

"Yanlış.Kocaman bir yanlış hem de."

Arabadan inip kapıyı sertçe kapattım.Yine apartmana girene kadar beklemiş,sonra gitmişti.Yanlış olmasına rağmen İsakın kazanmasını istiyordum.

"Baba!"

"Oğlum!"

Ryanın kokusunu içime çekip gülümsedim.Çok özlemişim.

"Affetin beni dimi baba?"

"Affetim oğlum."

Saçlarına öpücük kondurup kucağımdan indirmiştim.Çantamı odaya bırakıp mutfağa Julianın yanına gittim.

"Nasıl geçti?"

"Sorma."

Suyumu bardağa doldurup odama doğru ilerlemiştim.Juliada peşimden gelmiş ve kapıyı kapatmıştı.Sorguya çekilecektim belli.

"Hala tartışıyor musunuz?"

"Yılların öfkesi birikmiş içimizde.Kus kus bitmiyor."

"Yetişkin olduğunuza emin misiniz?Konuşup halledin işte."

Keşke öyle kolay olsa.Konuşuyoruz ama ikimizde haklıyız.Bu yüzden sonuca varamıyoruz.

"Galiba yeniden başlayabiliriz."

"Yakında boşanıcaz zaten.Bu yüzden sakın vicdan yapma!Sakın!"

Julia sesini yükselttiğinde kahkaha atmıştım.Bazen iyi ki eşim olmuş diyorum.Beni yargılamadan dinleye biliyor.

"Tamam,tamam.Çok yorgunum hadi."

Yatağıma girince Julia odadan çıkmıştı.Çok yakında boşanacaktık ama ben daha hisseleri alamamıştım.Saçlarımı çekiştirip derin bir nefes verdim.Telefonuma gelen aramaya baktım.

"Nick?"

"Efendim,babanızı bulduk."

İşte şimdi oyun başlıyordu.

Başlasın bakalım.