Beyaz Gece

34

Yüzüme değen sıcak nefesle baraber açmıştım gözlerimi.Ellerimi çıplak göğsünde bulduğumda şaşırmıştım.Dün gece arada mesafe açmak istemiş olmalıyım.Yüzü bu kadar yakınımda iken izlemekten doyamıyordum.Elimi yanağına koyup okşadığımda gülümsemişti.

"Uyanmışsın."

"Günaydın."

Saçlarıma öpücük kondurup bana sarılmıştı.Yüzüm çıplak göğsüyle buluştuğunda kaçmaya çalışmıştım.

"İsak!Bırak,tüm gece bırakmadın zaten!"

"Sonsuza kadar böyle kalsak ne güzel."

Cevap için ağzımı açtığımda kapı çalmıştı.Beklemiyor olacak ki beni saran kolları gevşemişti.

"Ben bakarım."

Kollarından kurtulup ayağa kalktım.Dün gece çıkarıp yere attığı gömleğini alınıp yüzüne fırlatmıştım.

"Çok güzel kokuyor hala!"

"Eminim öyledir."

Saçlarımı karıştırıp kapıyı açtım.İşte korkulu rüyalarımı süsleyen o kadın gelmişti.Kristiana.İsakın annesi önümdeydi.Benim gibi şaşırarak bakıyordu.Tüm bedenim titrediğinde anladım korktuğumu.

"Kimmiş gelen?"

"Çekil önümden!"

Kristiana beni itip eve girmişti.Annesini görünce kaşlarını çatıp bana bakmıştı İsak.Ne olduğunu o da bilmiyordu.

"İnanmadım!Gözümle görene kadar inanmadım!Gerçekmiş!Yine aynı şeyleri yapıyorsun öyle mi?!"

Benden bahsediyordu.Derin bir nefes verip oğlumu uyandırmak için odaya gitmek istemiştim.Ancak önlerinden geçtiğimde annesi izin vermemişti.

"Daha ne kadar oğlumun hayatını mahvedeceksin?!Evlendin hala kurtulamadık senden!Yüzsüz!"

Bu kadar öfkeye sahip olacak ne yapmıştım bilmiyordum.Beni terk eden İsak,geri dönüp intikam isteyende İsak.Herşeyden vazgeçip ellerimi tutan yine İsak.Belkide karşılık vermekti suçum.Onu her defasında affedip ellerini tutmaktı yanlışım.Kristiana hanımın eli kalktığında kaşlarımı çattım.Bana mı vuracaktı?

"Anne!"

İsak elini tutup engel olmuştu.Şimdilik kurtuldun Amir.

"Ona dokunma!Affetmem.Onu bir kez daha senin ellerine bırakmam!"

"Sen delirdin mi?!Bu adam evli!Çocuğu var bu adamın!Seni hiçe sayıp evlendi!Ama sen?!Kardeşinle aranızı bozdu!Aşkına sahip çıkamadı oğlum bu adam!Sen şimdi onu bana mı savunuyorsun?!

Kalbime dokunan sözleri haklı olduğunu gösteriyordu.Yıllar önce yaptık bir hata.Peki neden düzeltmeye çalıştığımızda yüzümüze vuruluyor?

"Ne düşündüğün umrumda değil!Ona kalkan eli kırarım.Annem olduğun için şanslısın."

"Benim senin gibi bir oğlum yok artık!Artık ne bir kardeşin,ne de bir annen var!Duydun mu?!Pişman olup geri döneceğin günleri sabırsızlıkla bekliyorum İsak."

"B-baba?"

Ryanın sesini duyunca arkama dönmüştüm.Gözlerini ovarak bize bakıyordu.Hemen oğlumu kucağıma alıp İsaka baktım.

"Biz gidelim."

"Bırakarım ben sizi."

"Gerek yok.Belli ki,konuşacak çok şeyiniz var."

Gözlerime baktığında onay verip gülümsemeye çalıştım.Beni kafasıyla onaylayıp derin bir iç çekmişti.Kendisini suçladığından adım gibi emindim.Sokağa çıktığımızda hemen bir taksi bulup binmiştik.Ryana bakıp bir şeyler söylemesini bekliyordum.Acaba konuşulanları duymuşmudur?

"Baba,o kadın kimdi?"

"İsak abinin annesi."

"Sana mı kızmıştı?"

Evet oğlum.

"Hayır oğlum.Bana niye kızsın?"

"Biliyor musun baba,sen İsak abiye baktığın gibi anneme bakmıyorsun."

"O nerden çıktı?"

"Belki o yüzden kızmıştır annesi."

Benim oğlum büyüyordu ve en kötüsü artık bazı şeyleri saklayamazdım.Esneyip tekrar uyuduğunda kalbim rahatlamıştı.Başka soru duymak istemiyordum çünkü.Açıkcası nasıl cevaplayacağımı bilmiyordum.Böyle bitmeyeceğini biliyordum.Her an yeni bir darbe alabilirdim.Hazır mıyım?Bak işte onu bende bilmiyordum.

"Dün gece nerdeydiniz?"

Ryanı yatağına uzatıp odadan çıktım.

"İsakı ziyarete gittik."

"Oğlumu o adama mı götürdün?Neden?Ne gerek vardı?"

Bilmiyor muydu, yoksa gerçekten soruyor muydu?

"İlerde babası o adamla yaşayacağı için kaynaşsınlar istedim."

Odama gidip dinlenmem gerekiyordu.Sabah yaşadığım kaos bana tüm gün yeter.

"Ben boşanmaktan vazgeçtim Amir."

Adımlarımı durdurup Juliaya döndüm.Yüzünü inceliyordum belki gülüp şaka yaptım der diye.Ancak gülmedi.Son derece ciddiydi.

"Ne dedin sen?"

"Vazgeçtim Amir.Oğlum babasız büyüsün istemiyorum."

Keşke sekiz yıl öncesine dönüp İsakın bindiği o uçağı yaksaydım.Öylesi daha kolay olurdu çünkü.