Untold (BL) (OnHold)

Chapter 3

Nakahinga ako nang maluwag nang tinanggal ng lalaki ang kanyang kamay sa pagkakatakip sa aking bibig. Akala ko papaalisin na nila ako ngunit nakita kong may dinudukot ang lalaking nakatayo. Isang panyo?. Ginamit nila ang ito para itali sa aking kamay.

"Subukan mong sumigaw at magsumbong sa magulang mo, papatayin namin sila" may galit na pagbabanta ng mga ito

Sinubukan kong gumapang pero agad nakuha ng mga ito ang dalawa kong binti.

"Parang awa niyo na, paalisin niyo na ako" pagmamakaawa ko.

"Shhhhhh... wag kang maingay" saway ng lalaki at sabay silang nagtawanan.

Nanlaki nalang ang mata ko nang tinatanggal ng mga ito ang saplot ko sa katawan. Pinunit ng isa ang aking damit samantalang ang isa naman ay abala sa pagtanggal ng aking salwal.

"Anong gagaw-" hindi na natuloy ang sasabihin ko nang ipinalsak ng lalaki ang sira kong damit sa aking bibig. Nagpumiglas ako at pinagsisipa sila.

PAAAKKKKK!!!

Napanting ang tenga ko nang bigla akong sampalin.
Nag init at humapdi ang mukha ko sa lakas ng pagkakasampal. Hindi ko na alam ang gagawin, ngayon malinaw na sa akin kung ano pakay nila. Hindi naman ako babae o bakla para gawin sakin ang ganitong bagay. Naluha nalang ulit ako sa kawalan ng pag asa.

Nahinto ako sa pag iisip dahil pilit nilang pinag hihiwalay ang dalawa kong binti.

"Hmmmmp... Hmmmp.." tanging yan lang ang lumalabas sa aking bibig. May kung anong matigas na bagay ang pilit na ipinapasok sa aking likuran.

Halos takasan na ako ng aking bait nang maipasok nito ang kanyang ari sa aking likuran.

"Ahhhhhh...sikip mo" ungol nito habang patuloy sa ginagawang kalaswaan

Hindi ko na alam kung saan ibabaling ang ulo. Sobrang hapdi sa pakiramdam, parang pinupunit ang laman ko sa kanilang ginagawa.

"Ahhhhhhhh.. pre lalabasan na akoo..ahh.." patuloy na ungol ng lalaki. Mas bumilis pa ang pag ulos nito sa aking likuran at kasabay nito ang pagbigat ng talukap ng aking mata at tuluyang nilamon ng kadiliman.

***

Nagising na lang ako dahil sa tilaok ng manok. Umaga na. Akmang babangon ako nang kumirot ang aking katawan lalo sa bandang likuran ko. Nang maalala ko ang nangyari kagabi, hindi ko na napigilang mapaluha. Pinagsamantalahan ako.

Patuloy pa rin ako sa pag iyak nang bumukas ang pinto at niluwa nito si Nikko. Nagtaka ako kung ano ang ginagawa nya rito kaya pinunasan ko ang mga mata ko at inilibot ang paningin sa loob. Hindi akin tong kwarto.

"Uy boss Nikko, pano ako napunta dito?" tanong ko. Tinitigan lang niya ako, nakakatakot ang mga titig na ipinupukol nito saakin. Walang bakas ng kahit anong emosyon ang makikita sa mukha niya. Mukhang hindi naman ako sasagutin kaya tumayo na ako upang umuwi.

Akmang lalabas na ako ng kwarto nya nang maalala ko ang perang kinita ko.

"Boss Nikko, may nakita kang pera? mahigit anim na daan iyon." tahimik nitong binubuksan at kinukuha ang pera sa kanyang bulsa. Nang maiabot sakin ang pera ko, ay napagpasyahan kong umuwi na.

"Boss Nikko, una na ako. Maraming salamat sa pagpapatuloy" nginitian ko ito ngunit seryoso pa rin itong nakatitig saakin. Kahit masakit ang aking katawan ay nagpumilit akong lisanin ang bahay nila.

***

Pagka dating ko sa aming bahay ay nakita kong abala ang aking ama sa paghahain ng pagkain.

"Diyos ko pong bata ka!!! saan ka ba nanggaling?? pinag alala mo kami ng iyong ina" bungad na tanong ng aking ama.

"Doon po ako natulog tay kila Aling Susan, medyo nagkasiyahan po kami ng apo non kaya di na ako nakauwi tay" paliwanag ko dito

"Sya nga pala tay, nasaan si inay at ang dalawang bata?"

"Nabili ng ulam doon kila Aling Rosal kasama si Irish, si Jayson naman yata ay kasama ng kanyang barkada"

"Ahhhh... tay pasabi nalang sa inay na nakauwi na ako. Punta po muna ako tay sa kwarto, magpapahinga po muna ako"

"Kakain na tayo, hintayin na natin sila"

"Hindi na po tay, kumain na po ako bago umalis kila aling Susan" pagsisinungaling ko

"Sya nga pala tay, ito pala amg kinita ko kagabi sa paglalako ng balot" pagka abot ko ng pera ay dumiretso na ako sa aking kwarto. Bigla nalang akong naiyak dahil sa nangyari kagabi. Hindi ako pwedeng magsumbong sa kahit na sino dahil natatakot ako na may mangyari sa kanilang masama.

Iyak pa rin ako nang iyak hanggang sa mapagod ang mata ko at nakatulog na.