ජන්කුක්ට මතකයි තමන් හිටපු විදිය... දැන් මොන දේ උනත් කුඩා කාලයේ මතක එතරම් නැති උනත් ජන්කුක් දන්නවා තමන් තනි උන කෙනෙක් කියලා... මේ කාලය තුල ඒ තනිකම තමන්ගෙන් ඈත් උනා සේ දැනුනත් මේ දින වල ජන්කුක්ට කවරදාටත් වඩා ඒ තනිකම දැනෙමින් තිබුනා... කවදාටත් වඩා කවුරුත් නැහැයි කියන හැගීම දැනෙමින් තිබුනා...
ජන්කුක්ට කොහෙත්ම අයිතියක් තිබුනේ නැහැ ටේහ්‍යොන්ග් එක්ක තරහ ගන්නවත්, ටේහ්‍යොන්ග්ට විරුද්ධ වෙන්නවත්.. මොකද අද ජන්කුක් ඉන්න තැන ඉන්න හේතුව සම්පූර්ණ්‍යෙන්ම ටේහ්‍යොන්ග් උනා... සමහර විට ටේහ්‍යොන්ග් නොහිටියා නම් ජන්කුක් අද කොතනක ඉදියිද කියලා ජන්කුක් හිතන්නවත් බය උනා...
නමුත්.. නමුත්.. ටේහ්‍යොන්ගේ හැසිරීම අහේතුවකට ජන්කුක්ට වේදනාවක් ඇති කරා... ඒක මොන වගේ වේදනාවක්ද කියලා පැහැදිලිව තේරුම්ගන්න ජන්කුක්ට හැකියාවක් තිබුනේ නැතත් ඒක ජන්කුක්ට වේදනාවක් ඇති කරා..
"ආහ්..."
ජන්කුක් තමන් හිටන් හිටපු බිත්තියටම ඇලිලා තමන්ගේ බෑග් එක අත් දෙකෙන් තද කරගන්න ගමන් ඇතුලට එන ටේහ්‍යොන්ග් දිහා බලන් හිටියා.... අවුල් උන පෙනුමක් තිබුනු ටේහ්‍යොන්ගෙන් යහපත් පෙනුමක් පෙනුනේ නෑ වගේම ටේහ්‍යොන්ග් තමන්ගේම එහා පැත්තේ හිටපු ජන්කුක්ව වත් දැකපු බවක් පේන්න තිබුනේ නෑ...
කරෙන් පහලට වැටිලා තිබුනු ලොකු කබාය, ඇතුලේ තිබුනු ලා කහ පාට කමිසයේ කොලර් එක ගාව ගෑවිලා තිබුනු රතු පාට තොල් සායක්, අවුල් උනු ඇදුම් පැලදුම් වගේම මත් උනු පෙනුම ටේහ්‍යොන්ග් එන්නේ කොතන ඉදන්ද කියලා පෙන්නලා තිබුනා....
ජන්කුක් කතා කරන්නත් හදලා ආයෙත් තමන්ගේ කට වහගත්තේ ටේහ්‍යොන්ග්ට කේන්ති යයි කියලයි... එදා රැයෙන් පස්සෙ බෙහෙත් දාන්න වෙන දේකටවත් ජන්කුක්ව මුන් ගැහුන් නැති ටේහ්‍යොන්ගේ හැසිරීම ගොඩාක් දුරට මේක උනා.. ටේහ්‍යොන්ග් මූනට හම්බුනත් කතා නොකිරීමෙන් ටේහ්‍යොන්ග් තමන්ව මගාරිනවා කියලා ජන්කුක්ට තේරිලා තිබුනා... ඉතින් ජන්කුක්ට නිශ්ශබ්දව ඉන්නවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න කිසි දෙයක් තිබුනේ නෑ...
YOU ARE READING
• 𝐒𝐎𝐌𝐄𝐃𝐀𝐘... •ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ
Fanfictionමේ සියල්ල නැතිව ගිය දවසක... මේ සියල්ල ලැබුනු දවසක... කවදාමහරි දවසක..... | 🇸 🇴 🇲 🇪 🇩 🇦 🇾 | ___________________________________________𝕯𝖆𝖗𝖐_𝕾𝖚𝖓𝖘𝖍𝖎𝖓𝖊𝖗 🤍🥀 °𝖢𝗈𝗇𝗍𝖺𝗂𝗇𝗌 𝗆𝖺𝗍𝗎𝗋𝖾 𝗉𝖺𝗋𝗍𝗌.. St...
