• 𝐒𝐎𝐌𝐄𝐃𝐀𝐘... •ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ

|32|

ජන්කුක් නැවුම් වාතයෙන් හොද හුස්මක් ඉහලට ඇද ගන්න ගමන් ඉදිරිපස දොරෙන් එලියට තිබුනු පඩිපෙල බහින ගමන් ගෙදරින් එලියට ආවා... වර්නවත් මල් හිටවපු වත්තේ මායිම ගාවට ඇවිදගෙන ගිහින් අලුතෙන් පිපුනු මල් වලට අතින් තට්ටුවක් දාන ගමන් ජන්කුක් යකඩ වැටෙන් එලියට ඇවිත් පාර දිගේ ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා..

"සුභ උදෑසනක් දොස්තර මහත්තයා..."

"සුභ උදෑසනක් ඩොක්ටර් කිම්.... "

"අද උදේම ඇවිදින්න යනවද මහත්තයා... සුභ උදෑසනක්...'"

පාර දිගට මුණ ගැහෙන මිනිස්සු හැමෝගෙන්ම සුභ පැතුම් ගලාගෙන එනකොට ජන්කු හැමෝටම සුහද හිනාවක් පා කරන ගමන් තමන්ගේ අත් පිටුපසට එකිනෙකට බැදගෙන ඉදිරියට ඇවිදගෙන ගියා..

ඒක සුන්දර පැත්තක්... නගරයෙන් ටිකක් ඈත් උනත් එය නගරය සමග සම්බන්ධ උනා...

තැපැල් කන්තෝරුව ලගින් නතර වෙලා විදුලි පනිවිඩ තියනවද කියලා පරීක්ශා කරපු ජන්කුක් එහා පැත්තෙන් තිබුනු අලෙවිසැලෙන් පුවත් පතල් මිලදී ගන්න ගමන් තවත් කොෆී ශොප් එක්කට ඇතුල් උනා..

ඉදිරිපස මේසය මතින් වාඩි වෙලා ජන්කුක් පුවත් පත දිග හැර ගන්නකොට ජන්කුක්ව දුටුව සේවකයා හැමදාමත් ජන්කුක්ගේ ඇණවුන ගෙනත් මේසය මතින් තැබුවා...

"අද උදේමද දොස්තර මහත්තයා..."

මේසය පිරිසිදු කරලා අත් එකට තියාගෙන සේවකය සිනා වෙලා ඇහුවම ජන්කුක් හිනා වෙලා ඔලුව වැනුවා...

වයස අවුරුදු තිස් එකක් උනු ජන්කුක්ගේ මූනෙන් පරිණත බවක් පේන්න තිබුනත් රැවුල වත් වවා නොතිබුනු ඒ මුහුන වෙනදා තරම්ම සුකුමල උනා... නම කිම් ජන්කුක් උනු මෙම වෛද්‍යවරයා ඒ මුලු ප්‍රදේශයම හැදින සිටින තමන්ගෙම ශල්‍යාගාරයක් පවත්වාගෙන යන පෞද්ගලික වෛද්‍යවරයෙක් උනා...

සෑම දිනයක්ම කාර්‍යබහුල වෙමින් දවස ගෙවන ජන්කුක්ගේ උදෑසන දින චර්‍යාව මෙසේ උනා... තමන්ගේ කොපි කෝප්පය තොල ගාන ගමන් මුලු පුවත්පතම විශ්ලේශනය කරපු ජන්කුක් වැදගත් පුවත් තියනවද කියලා පරීක්ශා කරලා නැවතත් පුවත්පත අකුලගන්න ගමන් තමන්ගේ නිවසට පිටත් උනා...