ජන්කුක් ආයෙත් ටේහ්‍යොන්ග් එක්ක ඇවිත් දවස් කීපයක් ගෙවිලා තිබුනා... හැම දේම කලින් වගේම සාමාන්‍ය විදියට වෙනකොට ජන්කුක් ආව එක ගැන කාටත් වඩා විලියම් ගොඩාක් සතුටු උනේ, යහපත් වෙන ටේහ්‍යොන්ගේ හැසිරීමත් එක්කයි...
රෝහලට යනවා එනවා, වැඩ කරනවා නිදියනවා වගේ අවිවේකී කාල රාමුවක් ගෙවපු ජන්කුක්ට ටේහ්‍යොන්ග්ව ඇත්තටම වෙනදටත් වඩා මගෑරුනේ අලුත් පරීක්ශන එක්ක ටේහ්‍යොන්ග් දවසෙන් වැඩි කාලයක් පිට ගෙවනකොටයි....
ජන්කුක් උදේ ඇහැරිලා තමන්ගේ සයනයෙන්ම ටිකක් එහායින් තිබුනු ඇරුනු කවුලුවෙන් ආපු හුලග දිහාවට මූන හරවන් හිටියේ පුන්චි කම්මැලි කමකින්... තමන්ගේ ඊලග මට්ටමට සූදානම් උනු විභාගයත් ඉවර කරලා තිබුනු නිසා ජන්කුක් නිවාඩු ලබාගෙන තිබ්බා... ඉතින් ජන්කුක් තාමත් ඇස් හීනි කරන් ඇදට වෙලා හිටියේ ඒ හින්දයි...
උදේම ජනේල් පියන් ඇරලා ගියේ කවුද කියලා නොදන්නවා උනත් මේ දවස් ටිකේම හැමදාමත් නැගිටිනකොට ඒ විදියට ජනේලේ විවෘ‍ත කරලා තිබුනා වගේම ටේහ්‍යොන්ග් උදේම පිටතට ගිහින් තිබුනා...
පිරිසිදු වෙලා ඇදුම් ඇදගත්තු ජන්කුක් කෑම කාමරේට ඇදෙනකොට විලියම් තේ එකක් බිබී කිචන් එකෙන් එලියට එන ගමන් හිටියා....
"ගුඩ් මෝනින් ජෝන්..."
"ගුඩ් මෝනිම් අන්කන්... මිස්ටර් කිම් ගියාද..."
ජන්කුක් ඇහුවම විලියම් ඔලුව වැනුවේ සුපුරුදු විදියටම කලින් පිට උනු බව කියන්නයි...
"මන් කෑම ගේන්නද..."
"ඒපා අන්කල් ඉන්න මන් ගන්නම්..."
ජන්කුක් තමන්ගේ කෑම එක අරන් ඉවර වෙලා ආයෙත් කාමරේට ඇවිත් සදානම් වෙලා එලියට එනකොට විලියම් උද්‍යානෙට වෙලා හිටියා....
"අද නිවාඩු කීවා නේද...."
විලියම් ඇහුවම ජන්කුක් දත් ඔක්කොම දාලා ලස්සනට හිනා උනා...
"මට ටිකක් එලියට ගිහින් එන්නම් අන්කල්..."
තමන්ගේ රවුම් හැඩැති හිස්වැස්ම දාගන්න ගමන් ජන්කුක් උඩ පැන පැන ගේට්ටුවෙන් එලියට යන දිහා විලියම් බලන් හිටියේ හිනා වෙවී... තරුනයෙක් උනත් හුරතල් විදියට හැසිරෙන ජන්කුක්ගේ හැසිරීම විලියම්ගේ හිත ආදරෙන් පිරෙව්වා...
YOU ARE READING
• 𝐒𝐎𝐌𝐄𝐃𝐀𝐘... •ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ
Fanfictionමේ සියල්ල නැතිව ගිය දවසක... මේ සියල්ල ලැබුනු දවසක... කවදාමහරි දවසක..... | 🇸 🇴 🇲 🇪 🇩 🇦 🇾 | ___________________________________________𝕯𝖆𝖗𝖐_𝕾𝖚𝖓𝖘𝖍𝖎𝖓𝖊𝖗 🤍🥀 °𝖢𝗈𝗇𝗍𝖺𝗂𝗇𝗌 𝗆𝖺𝗍𝗎𝗋𝖾 𝗉𝖺𝗋𝗍𝗌.. St...
