• 𝑺𝑶𝑴𝑬𝑫𝑨𝒀... • | 𝐓𝐊 | ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ

|25|

"ඩොක්ටර් ජෝන් මම හිතන් නෑ ඔයාට තවත් මේ විදියට වැඩ කරන්න පුලුවන් වෙයි කියලා..."

කදවුරු කූඩාරමක් තුලින් ඇතුලට එක්කන් එන ගමන් තවත් වෛද්‍යවරයෙක් කීවේ ඇතුලේ තිබුනු බංකු ඇදකින් ජන්කුක්ව ඉන්දවන ගමනුයි... ඇස් ඇතුලට ගිලා බැහැලා හරිම අසරන පෙනුමක් තිබුනු ජන්කුක්ගේ තත්වය හරිම දුක්ඛිත උනා....

"ම..මම හොදින් ඩොක්ටර් පාර්ක්... ස්තූතියි මන් ගැන කරදර උනාට..."

කදවුරේ තවත් වෛද්‍යවරයෙක් උන පාර්ක් ජිමින් ජන්කුක් ගාවින්ම එහා පැත්තෙන් වාඩි වෙන ගමන් වතුර වීදුරුවක් තොල් වලට ලං කරා...

"ඔයා ලොකු පීඩනයකින් ඉන්නවා වගෙයි... මෙහෙට ආවට ගෙදර අය කැමති නැද්ද..."

ජන්කුක්ගේ තොල් අතර හිනාවක් මතු උනා.. ඒක හරිම දුක්බරයි සහ හුස්මක් පිට කිරීමක්...

"එහෙම අකමැති වෙන්නවත් කෙනෙක් හිටියානම් මම සතුටු වෙනවා..."

යම් දෙයක් තේරුනත් තවත් ජන්කුක්ව මහන්සි කරන්න උවමනා නැති හින්දා ජිමින් නිශ්ශබ්දව හිටියා...

"තාමත් වැඩ ටික මට බලන්න පුලුවන්..ඩොක්ටර් ජෝන් පුලුවන් නම් විවේක ගන්න.. මට පුලුවන් කැප්ටන්ට දැනුම් දෙන්න... "

ජන්කුක්ව ඇදෙන් හාන්සි කරවන ගමන් එහෙම කිව්ව ජිමින් එලියට ඇවිදන් ගියා...

ඉහල කුඩා සිදුරින් පෙනුනු අහස දිහා බලාගත්තු ජන්කුක් තමන්ගේ දැවිල්ල අල්ලන ඇස් වහගන්න උත්සාහ කරා..කොයි තරම් වෙහෙසක් දැනුනත් ඇස් වහගන්න අපහසු උනු ජන්කුක් හරිම අපහසුවකින් හිටියා.. ඔලුව පැලෙන්න තරම් කැක්කුමත් එක්ක විටින් විට හදවත ඇදුම් කනකොට ජන්කුක්ගේ ශාරීරික මෙන්ම මානසික සුවයත් ගොඩාක් දුරට ඈත් වෙලා තිබ්බා...

ජන්කුක් මාස කිහිපයක් උනා කදවුරට ඇවිත් ... රෝහලෙන් ලියුම් ආව කදවුරට ඇතුලත් උනත් ජන්කුක් එතනින් වෙනත් තැනකට මාරු උනේ එතන වෙනත් බදවාගැනීම් කිහිපයක් සිද්ධ වෙලා තිබුනු නිසා...

ජීවිතේ හරි අමාරුයි.. වෙහෙසයි.. අපි මොන තරම් හිත හදාගත්තත් මොහොතක් තියනවා ආයෙත් ඒ හැමදේම උඩට ඇවිත් පාරන.. ඒ වගේ ජන්කුක්ගේ හදවතත් රිද්දන සිදුවීමක් උනේ මිස්ටර් කිම්ගේ විවාහා ආරාධනා පත්‍රයයි... ඒක ජන්කුක්ට ආපු එකක් නොවුනු වෙනත් කිසියම් කෙනෙක්ට ආපු එකක් උනත් ජන්කුක් කදවුරේ ප්‍රධාන කාර්‍යාලයේදී ඒක දැක්කා... ජන්කුක්ට ඒක තවත් විශ්වාස කරන්න අපහසු වෙනකොට අවිශ්වාස කරන්න තරම් හේතුත් ජන්කුක් ගාව තිබුනේ නෑ...