(Şarkılar:
E.T- speed up)
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.❤️
____________________
Yok canım saçmalama. O kadarda değil. Ben sadece arkadaşıyım onun.
O zaman arkadaş gibi ara sen de. Hadiii
Elim telefona gidince tereddüt ettim. Ne diyecektim ki? Ne demeliyim?
Canım sıkılmıştı arayayım dedim?
Offff. Aramasam mı?
Arayacaksın!
ZEYNEP: Kızlar ben bi Emir'le konuşacağım. Geliyorum.
ÜLKÜ: Ay git konuş eniştemle.
Ülkü'nün dediklerini bu seferlik duymadan odama çıktım. Yatağıma oturdum ve Emir'i aradım.
Çalıyor...
Çalıyor...
Çalıyor...
Çalıyor...
Açmayacağını düşünüp kapatmak için telefonu kulağımdan çekecektim ki telefon açıldı.
"Alo"
Çok enerjik çıkan bir kız sesiyle açıldı telefon. Emir'i armıştım değil mi? Telefonu çekip baktım. Evet Emir'di.
ZEYNEP: Eee ben Emir'i aramıştım ama müsait değil sanırım. Daha sonra ararım ben.
"Ay yok yok müsait ama o şuan mutfakta, telefonda çalınca bakayım dedim. Seninle böyle tanışmak garip oldu."
ZEYNEP: Kimdiniz siz tam olarak? Tanışıyor muyuz?
Kim lan bu iki gözüm bi de diyoki böyle tanışmak garip oldu. SABIRRRR!
Sus, sinir krizi şuan olmamalı.
"Ben Emir'in kız kardeşi Asu. Bilmemen normaldir doğduğumdan beri New York'tayım. Sen de abimin anlata anlata doyamadığı ve benim şimdiden sevdiğim Zeynep'sin değil mi?"
Oha, fena bir zortluk bu bi saniye. NASIL LAN! Emir'in kardeşi mi var?
Oha, cidden bunu bende beklemiyordum.
ZEYNEP: Evet, Zeynep ben. Ben Emir'in kardeşi olduğunu hiç düşünmemiştim Asu. Eee yeni gelmişsin o zaman. Ben kapatayım siz abi kardeş dertleşin.
EMİR: Asu kiminle konuşuyorsun. Benim telefonum değil mi o?
ASU: Evet abiciğim. Zeynep'le tanıştık az önce.
EMİR: Ver bi. Alo Zeynep.
Yutkundum. Ne denir alo lafına. Alo denir di mi?
ZEYNEP: Alo. Emir ben öyle bi arayayım demiştim de kardeşinle olduğunu bilmiyordum. Abi kardeş gecenizi bozdum sanırım pardon. Yarın okulda görüşürüz zaten. İyi akşamlar sizee.
EMİR: Ya güzelim hayır kapatma dur.
Arkadan kısık sesle Asu'nun sesini duydum.
ASU: Oooo güzelim ha? Yenge demem mi lazım. Bu arada sadece konuşmasıyla bile harika bir yenge olur diim.
Emir hafifçe öksürdü ve ben konuştum.
ZEYNEP: Emir siz oturun işte. Yarın görüşürüz biz hem. Asu da yeni gelmiş sanırım zaten. Siz hasret giderin.
EMİR: Ya güzelim benim bi durur musun?
Adım sesleri ve kapı kapanma sesi duydum. Sanırım Emir odasına gitmişti.
EMİR: Naber?
ZEYNEP: İyi de, noldu şimdi?
EMİR: Bişey olmadı ya konuşalım biraz istedim. Müsaitsen tabii.
ZEYNEP: Yo ben müsaitim de şuan kardeşinle zaman geçirmen gerekmez miydi?
EMİR: Ya biz abi kardeş gecesi yapacaz da bugün diğerleri yok. Arda'nın anneannesine gittiler onlar. Bende Asu'yu alacağım diye gitmedim. Onlar gelsin yarın yapacağız onu.
ZEYNEP: İyi peki öyle olsun. Asu sizin evde kalacak değil mi?
EMİR: Yok o sizin karşı eve taşındı. Ama şuan bizde. Gidecek birazdan ya da kalır bilmiyorum.
ZEYNEP: E bizim karşı evde olması iyi olmuş o zaman. Canı sıkılırsa falan bize gelir otururuz.
EMİR: Evet.
