Derin Çıkmaz (BXB)

ATEŞ

Evet canlar yeni bölümle karşınızdayım. Kusura bakmayın biraz geç geldi🫣

Öncelikle şunu söylemek istiyorum.
Yorumlarınızı okuduğumda Barlas ve derini hemen aşık etmemi veya yakınlaştırmamı  istemişsiniz.
Ben diğer kitaplar gibi karekterlerimi hemen bir birlerine aşık etmek istemiyorum.

Yaşadıkları zorluklar ve kaoslar sonucunda birbirinin kıymetini anlasınlar istiyorum.
Zaten arada onları yakınlaştıracak şeyler yapıyorum.
İkisi de birbirinden hoşlanmaya başladılar. Sadece buna bir isim koyamıyorlar.

Ama size tekrardan soruyorum eğer karekterlerin hemen yakınlaşmasını istiyorsanız bende ona göre yazacağım.

Lütfen yorumlarda bana fikirlerinizi belirtin.
Yorumlarınıza ve düşüncelerinize saygım her zaman sonsuz.🥰

İyi okumalar😘

*******

Derinden 3 hafta sonra:

Bu sabah çok bitkin uyanmıştım.
Bebeğim artık 5 aylık olacaktı nerdeyse.
Karnım iyice büyümüştü.
Tabi oğlum büyüdükçe benim ağrılarım ve halsizliğim artıyordu.
Ama oğluşum için 4 ay daha dayanırdım.

Yataktan kalkıp banyoya geçmiştim.
Günlük işlerimi halledip üstümü giymiştim.
Barlas bugün işe biraz erken gitmişti.
Bu 2 hafta içinde çok tedirgin hareketler sergiliyordu.
Sürekli birileriyle konuşuyor onları azarlıyordu.

Sanki kötü bir şeyler olacakmış gibi davranıyor.
Aşağı salona indiğimde etrafta kimseler yoktu.
Gerçekten çok sıkıcı bir eve. Kimse kimseyle konuşmuyor.
Çalışanlar bile benimle konuşmaya korkuyorlar.

Allah'tan ailem bu 3 hafta içinde 4,5 kez beni ziyarete gelmişlerdi. Yoksa bu evde  kafayı yerdim.
Geçip hemen koltuklardan birine oturmuştum.
Uzun süre ayakta durmak beni çok yoruyordu.

"Günaydın derin bey."

"Günaydın nur."

"Kahvaltınızı ve ilaçlarınızı hemen getiriyorum."

"Tamam nur bekliyorum ben."

Çok geçmeden nur kahvaltımı ve ilaçlarımı getirmişti.
Hemen kahvaltımı yapmaya başlamıştım.
Eskisi gibi mide bulantılarım olmadığı için bol bol yemek yiyordum.
Kahvaltım bittikten sonra ilaclarımı içmiştim.
Şimdi Barlas gelene kadar sıkıntıdan patlayacaktım.

*******

2 saat sonra:

Başımdaki sesle uyanmıştım. En başta nerede olduğumu algılamaya çalışmıştım.
Doğru ya salonda film izlerken uyuya kalmıştım.
Gözlerimi tam açamamışken koltuktan doğrulmaya çalışmıştım.
Ama sadece çalışmakla kalmıştım.
Çünkü bir türlü doğrulamamıştım.
Biri elimden tutup beni doğrultmuştu.
Kim olduğunu anlamak için gözlerimi açmıştım.

Karşımda daha önce görmediğim bir adam duruyordu.
Adam dediğime bakmayın taş patlasın 25 yaşlarında bir adamdı.
Gülerek bana bakıyordu.

"Sen kimsin. Ne işin var burda?"

"Sakin ol yavrum."

"Yavrum? Sen kime yavrum diyorsun."

Tam karşımdaki kişiye atılacakken kendini geri çekmişti.

"Ops gerçekten de asabi bir çocukmuşsun. Sakin ol canım."