Derin Çıkmaz (BXB)

Tatsız Karşılaşma

Evet yeni bölüm geldi canlarım.

Satır arası oy ve yorumlarınızı bekliyorum🥰

İyi okumalar😘

.......

2gün sonra:

Bugün doktor randevum olduğu için erkenden kalkmıştım.
Gitmeden önce güzel bir banyo yapıp rahatlamak istiyorum.
Gün bitene kadar stresten ölüyordum çünkü. Ne kadar her ay muayene olsam da yinede stres yapıyordum. Bir türlü alışamıyorum bu duruma.

Banyodan sonra hazırlanıp mutfağa annemlerin yanına gitmiştim.
Mutfağa girdiğimde annemin tek olduğunu gördüm.

"Günaydın sultanım."
"Günaydın oğluşum."
"Abim daha uyanmadı mı anne?"
"Abin çoktan uyandı işe gitti yavrum."
"Niye o kadar erken gitti ki anne?"
"Vallahi oğlum arayıp erkenden gelmesi gerektiğini söylediler. Patronu çok sinirliymiş."
"Yine neden sinirlenmiş ukala herif."
"Ne bileyim yavrum. Kesin bir aksilik çıkmıştır başka ne olacak ki."
"Anladım sultanım. Ben hemen kahvaltımı yapıp çıkıyorum. Yoksa hastaneye geç kalacağım."
"Tamam yavrum. Dikkatli git gel inşallah."

Kahvaltımı güzelce yapıp evden çıkmıştım.
Hastane buraya uzak olduğu için mecbur bir taksiye binmem gerekiyordu.
Yolda hözümü gezdirip bir taksi arıyordum.
Uzun bekleyişin sonunda bir taksi bulabilmiştim.
Hemen elimi sallayıp taksiyi durdurmuştum.
Az ötemde duran taksiye hızlı adımlarla ilerlemeye başladım.
Çok geç kalmıştım randevuya. Biraz daha geç kalırsam randevu saatini kaçıracağım.

Arka kapıyı açıp taksiye bindiğimde benimle beraber biri daha taksiye binmişti.
Bir bu eksikti zaten. Hemen yanımdaki adama dönmüştüm.
Döner dönmez de beni tahminen 29 yaşlarında, ne kadar kabul etmek istemesem de yakışıklı bir herif karşılamıştı.
Zaman kaybetmeden kendimi açıklamaya başlamıştım.

"Beyfendi lütfen inermisiniz önce ben bildim."
Adam beni hiç takmadan oturmaya devam etti.
"Hey kime diyorum. İnsene be adam geç kalıyorum."

Adam  ağır ağır bana döndü. Tam piskopatlara benziyordu gerçekten. Ne kadar korksam da geri adım atmaya hiç niyetim yok.

"Asıl sen iniyorsun. Benim işim daha acele."
"Yok canım neden ben iniyormuşum. Sen ineceksin bir kere. Önce ben bindim. Değilmi şoför bey."

Adam artık şoföre nasıl baktıysa şoför resmen konuşmayı unutmuştu.

"Beni daha fazla sinirlendirmeden in şu arabadan çocuk."

Kim ben mi çocuğum yani?

"Sensin be çocuk. Sen kime çocuk diyorsun dağdan inmiş ayı."

Galiba biraz fazla olmuştu tepkim. Yoksa bu orman kaçkınının bana böyle bakmasının başka bir açıklaması olamaz.
Elinden gelse şuracıkta öldürecek gibi bakıyordu çünkü.
Ağır ağır bana yaklaşmaya başlamıştı.
O yaklaştıkça ben kapıya doğru kayıyordu.
Burun buruna geldiğimiz zaman tekrar konuşmaya başladı.

"Ne dedin sen az önce."

Tabi ben ve çenem hiç dururmuyuz. Hayır tabikide.

"Ayı dedim nolmuş. Hem benden sonra biniyorsun hem de beni arabadan zorla çıkarmaya çalışıyorsun. Yok canım başka emrin"

"Canım?"

"Lafın gelişi be yoksa sana niye canım diyeyim"

"Dua et şu an çok önemli bir işim var yoksa ben sana yapacağımı biliyordum velet.
Şimdi ya iniyorsun ya da gideceğin yere kadar sesizce oturuyorsun. Daha fazla katlanamayacağım sana yoksa."