Beklemediği bir anda hamile kalan Derin, bebeğinin babasının piskopat bir mafya olduğunu öğrenince ne yapacak?
Peki piskopat mafyamız Barlas bebeğinin annesinin bir erkek olduğunu öğrenince ne olacak?
Derinin ve barlasın başına neler gelecek okuyup...
Barlasla birlikte tahminimce onun evine gidiyorduk. Arabaya bindiğimizden beri ondan tarafa hiç bakmamıştım. Ama o tam aksine beni incelemekle uğraşıyordu. Ellerimi karnıma sarmış dışarıyı izliyordum. Onunla ne kadar az muhatap olursam o kadar iyidi. Abim kim bilir ne yapıyordu şimdi. Onun için kendimi feda ettiğim için kesin bana çok kızgındır. Ama ona birşey olmaması için herşeyi yapardım. Yeterki ona birşey olmasın. Ben dışarıyı izlemeye devam ederken araba çoktan eve varmıştı.
Korumaların koca demir kapıyı açmasıyla araba içeri girmişti. Tabi buraya ev demek kendisine hakaret sayılırdı. Resmen saray yuvasına gelmiştik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ev bu canlar) Çok güzel bir bahçesi vardı gercekten. Kim bilir bu evi nasıl temizliyorlardı. Çok zor olsa gerek.
Evet derin zaten şu an büyük bir sorunun yokmuş gibi düşündüğün şeye bak. Sanane ev nasıl temizleniyorsa. Sanki senin evin. Bırak onu da şu dağ ayısı düşünsün. Diyip barlasa bakmıştım. Ama o zaten çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.
"Ne zaman inmeyi düşünüyorsun?"
Sinir barındıran sesiyle beni uyarmasıyla kendime gelmiştim. Hem sonrasında ise arabadan inmiştim. Tabi bir koruma benden önce davranıp kapımı açmıştı. Göz devirmeden edememistim. Barlas hiç vakit kaybetmeden bana doğru gelmişti. Kolumdan tutuğu gibi içeri sürüklemeye başlamıştı. Farketmeden hızlı gidiyordu. Bende ona yetişmek için resmen koşuyordum. Az sonra kapıya varmıştık zaten. Daha biz kapıyı çalmadan kapı açılmıştı bile. Çalışan olduğunu düşündüğüm kız kapıyı açıp geri çekilmişti.
"Hoşgeldiniz Barlas bey."
Barlas hiç cevap verme gereği bile duymadan ilerlemeye devam etmişti. Salonu es geçip yukarı doğru çıkmaya başladı. Tabi kolundan tuttuğu bende arkasından ilerliyordum. 2. Kata geldiğimizde hemen sağdaki ilk odaya girmişti. Beni de içeri sokup arkamızdan kapıyı kapatmıştı. Barlasın yüzüne bakmaya korkuyordum. Her an beni öldürecekmiş gibi bakıyordu çünkü. Ondan başka her yere bakıyordum.
"Bana bak."
İşte başlıyorduk. Yüzümü yavaş yavaş ona çevirmiştim. Yine ters ters bana bakıyordu.
"Demek bebeğin babasının ben olduğunu bilmenize rağmen benden gizlerdiniz. Ne cürretle böyle birşey yaparsınız ha. Gelmeseydim çocuğumu benden mi kaçıracaktın?"
Sonlara doğru bağırarak konuşmuştu. Bu da benim iki adım geri gitmeme neden olmuştu.
