Derin Çıkmaz (BXB)

Kavuşulan Dudaklar

Evet canlar bölüm geldi.

Oy ve yorumları bekliyorum.
Oy ve yorum sayımızda çok büyük bir  düşüş var.

Yazım hatalarım varsa şimdiden affedin. Vallahi çok dikkat ediyorum ama arada klavyenin azizliğine uğruyorum işte🙏🫣

İyi okumalar 😘

*****

Derinden:

Odada yaşadığımız değişik dakikalardan sonra üstümü değiştirip aşağı inmiştim. 
Annemler gelmişti.

Uzun süredir gelmedikleri için çok özlemiştim onları.
Abim arada sırada gelsede annemler uzun bir aradan sonra ilk defa geliyordu.
Öykü hemen yanıma oturup bebeği  sevmeye başlamıştı.
Barlasta karşı koltukta bizi izliyordu.

"Abi kardeşim kocaman olmuş."

Karnımın büyümesi onu baya şaşırtmıştı.
Şaşkın şaşkın karnıma bakıyordu.
Bu hali çok komiğime gitmişti. Gülerek cevap verdim öyküye.

"Evet abicim kardeşin kocaman olmuş."

"Abi daha çok varmı kardeşimin doğmasına?

"Daha 3 ay var güzelim."

"Ama daha çok varmış.Ben onu çok görmek istiyorum. Nolur hemen gelsin. Lütfen lütfen lütfen."

Öykü konuştuktan sonra dudaklarını büzmüş benden güzel bir cevap bekliyordu.

Birinin öyküye bebeği istediğimiz zaman doğuramayacağımı anlatmalıydı.
Tam açıklamaya başlayacakken Barlas benden önce konuşmaya başlamıştı.

"Ufaklık gel bakalım yanıma."

Öykü ne kadar çekinse de barlasa doğru ilerlemişti. Ondan utanıyordu.
Barlas ise gülerek kardeşime bakıyordu. Yanına gelen öyküyü koltuk altlarından tutup dizine oturtmuştu.
Şimdi ikisi de yüz yüze bakıyordu.
Annem abim ve ben de dikkatli bir şekilde ikisini izliyorduk.

"Ufaklık sen kardeşinin hemen mi doğmasını istiyorsun."

Başkalarıyla konuşmasının aksine kardeşimle çok güzel konuşuyordu.
Sesinin tonuna çok dikkat ediyordu.

Öykünün oğlumuzu kardeşi gibi görmesine de ses çıkartmıyordu.
Tam aksine mutlu bile oluyordu.

Bu güzel manzaraya bakınca barlastan  çok güzel bir baba olacağını görüyordum.
Şimdi düşününce bebeği ondan gizlemenin ne kadar yanlış bir davranış olduğunu farkettmiştim.

Üç ay boyunca bebeğini ondan gizlemiştim. O an en doğru kararın o olduğunu düşünmüştüm.
Ama şimdi karşımdaki manzaraya bakınca ne kadar yanlış bir karar verdiğimi anlamıştım.

Barlasın bizi herşeyden koruyacağını biliyordum.
Düşmanlarının bize zarar vermesine asla izin vermezdi.
Ona artık güveniyordum.
Sevgim hoşlantıyı çoktan geçmiş aşka dönüşmüştü. Tabi ona olan güvenim de iyice artmıştı.
Şimdiye kadar onun gibi bir adama neden aşık olmadığımı düşünüyordum.

Başta gerçekten de zorla evlendirildiğimiz için kendisinden nefret ediyordum.
Ama zamanla kendisine alışmıştım.
Nefretim aşka dönüşmüştü.
Tabi bu halimden hiç şikayetci değildim.
İyiki de aşık olmuşum kendisine.

"Evet Barlas abi. Kardeşim biran önce doğsun.
Hem biliyormusun benim bir sürü oyuncağım var. Hepsini kardeşime veririm ki. O hiç ağlamaz. Hep beraber oynarız.
Hatta onu okudaki herkesten korurum.
Kimse benim kardeşime vuramaz."