Derin Çıkmaz (BXB)

Saklanan Gerçekler

Yeni bölüm geldi canlarım 🥰

Satır arası oy ve yorumlarınızı bekliyorum 🤭

Şimdiden iyi okumalar 😘

......

2 ay sonra:

Bu sabah güne çok ruhsuz bir şekilde başlamıştım.
Sanki enerjim çekilmiş gibiydi. İçimde çok büyük bir sıkıntı vardı.
3 ay önce hamile olduğumu öğrendikten sonra abimin de dediği gibi kimseye birşey söylememiştik.
Başta ne kadar istemesem de şimdi bebeği çok benimsemiştim.
Elimi karnıma koyup okşadım.
Daha küçük olduğu için sadece bir çıkıntı gibi duruyordu. Tabi bunda benim bol bol yemek yemenin de etkisi vardı.
Ben yemek istemesem bile abim ve annem zorla birşeyler yediriyorlardı.
Başta aldırmak isteyen abim bile benden daha heyecanlıydı. Yiğeninin biraz önce doğmasını bekliyordu.
Hatta her akşam bebekle konuşuyordu.

Ailemin sanki hiçbirsey olmamış gibi bebeğimi kabullenmeleri beni çok mutlu etmişti.
Anneme söylediğimizde başta çok ağlamıştı. Benim daha küçük olduğumu ve doğuramayacağımı düşünmüştü. Ama sonra torunu olacak diye havalara uçmuştu resmen.
Öykü de annem kadar sevinçliydi. Bir arkadaşı olacağı için çok mutluydu o da.
Biran önce bebekle oynamak istiyordu.

O gün hastaneden çıktıktan sonra
Abimle eve gelmiştik. Beni bırakıp işe gitmişti. Tabi akşam işten istifa ederek geri dönmüştü. O adamdan oldukça uzak durmamız gerekiyordu çünkü.
Arkadaşları ne kadar neden ayrıldığını  sorsalar da abim bir açıklama yapmamıştı.
Sadece ayrılmak zorunda olduğunu söylemişti.
Şimdi de düzgün bir iş bulana kadar bir cafede çalışıyordu.
Benim yüzümden işinden de olmuştu.
Ama abim üzelmemi istemiyordu. Bu meseleyi halleden kadar böyle idare etmek zorundaydık.
Bir aya kalmaz başka bir şehire gidecektik zaten.
Barlas olacak o manyağın bebeği öğrenmeden önce gitmemiz gerekiyordu çünkü.
Bebeğimi tehlikenin içinde büyütemezdim. Bebeğime zarar gelmemesi için o adamdan uzak durmalıydım.

Tabi beni  şaşırtan başka birşey daha olmuştu.
Meğer bu adam benim daha önce takside kavga ettiğim adammış.
Adama o kadar da hakaret etmiştim resmen.
İnternetten resimlerine baktığımda gerçekten de yakışıklı bir adam olduğunu farkettmiştim.
O gün kavga etmekten düzgün tipine bile  bakamamıştım.
Siyah saçlı, kapkara gözlere sahip biriydi. O günkü gibi resimlerinde de sert ve korkutucu bakışları cardı. Ama bir yandan da bu hali ona çok yakışıyordu.
Her kadının hayali olan bir adamdı resmen.
Ama nedense benim ilgimi hiç çekmemişti.
Olabildiğince uzak durmak istiyordum kendisinden.

Daha fazla düşünmeyip odamdan çıkmıştım.
Okula gitmiyordum. Abim dondurmuştu.
Gittiğimiz yeni şehirde istersem tekrar devam edebileceğimi söylemişti.
Derslerim iyi olduğu için başka bir okula geçmek zor olmayacaktı.

Salona girdiğimde annem elinde iplerle  birşeyler örüyordu.
Hemen gidip yamacına oturmuştum.
Geldiğimi farkeden annem hemen bana dönmüştü.

"Günaydın oğluşum."

"Günaydın sultanım."

"Hadi gel sana birşeyler hazırlayalım. Aç kalma."

"Birazdan yerim anne sen merak etme.
Ne örüyorsun sen böyle?"

"Torunuma patik örüyorum yavrum. "

"Anne daha cinsiyeti bile belki değil çocuğun niye acele ediyorsun ki böyle."

"Olsun ben şimdiden yapayım. Birde  bakmışsın çocuk doğmuş. Hem ben kız için de erkek için de yaptım.
Artık ne olursa o rengi giyer torunum."