Derin Çıkmaz (BXB)

Babayı ziyaret

Evet canlar yeni bölüm geldi.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

Hepinize iyi okumalar 😘

*****

4 hafta sonra:

Çağın tam 6 aylık olmuştu. Oğlum gün geçtikçe kocaman oluyordu.
Barlas işe gittiği için tüm günün çağınla ilgilenmekle geçiyordu.

Biraz hareketli bir oğlum vardı. Bir dakika beni yanında görmeyince çığlığı basıyordu.
Çalışanlar sevmek istiyordu ama oğlum düzgün kimseye izin vermiyordu.
Biraz babasına çekmişti. Beni kimseyle baylaşamıyordu.

Tabi baba oğulda birbirini çok kıskanıyordu.
Barlas bana biraz yaklaşsa çağın ağlıyordu.
Çağınla ilgilendiğimde ise Barlas trip atıyordu.

İnanması güç ama herkesin yanında aslan gibi kükreyen kocam bizim yanımızda küçük bir kedi yavrusuna dönüyordu.
Sürekli onunla ilgilenmemi istiyordu.

Yavaş yavaş ikisininde kıskançlığına alışıyordum.
Eğilip çağının yanaklarından öpmüştüm.

"Oğluşum sen gün geçtikçe daha mı tatlı oluyorsun ne?
Annen seni yesin mi, ham yapsın mı?"

Ben konuştukça çağın gülüyordu.
Ağzından anlamsız şeyler çıkarıyordu.

"Aşkım benim bugün babanın yanına gidelim mi?"

Baba lafını duyunca elini kolunuda sallamaya başlamıştı.

"Demek sende çok özledim babayı.
Vallahi bende çok özledim kocamı. O zaman hazırlanıp babamızın yanına gidelim.
Bizi gördüğüne çok sevinecek bence."

Oğlumla biraz daha konuştuktan sonra karnını doyurup üstünü değiştirmiştim.
Dışarıda lazım olur diye yedek bez yedek kıyafet ve mama almıştım.
Sonra çağını da alıp bizim odaya girmiştim.

Çağının etrafına yastıkları dizip kendi üstümü giymeye başlamıştım.
İkimizde hazır olunca aşağı inmiştik.
Bende üsten bir kahvaltı yapmıştım.
Geç kalktığım için pek ihştam yoktu.

"Dışarı mı çıkacaksınız derin bey?"

"Evet nur barlasın yanına gideceğiz oğlumla."

"Belli oluyor zaten. Çağın bey çok mutlu duruyor. Hiç sesi çıkmıyor."

Nurun demesiyle eğilip kucağımdaki oğluma bakmıştım.
Gerçekten de uslu uslu kucağımda oturuyordu.
Normalde sürekli elini masadaki şeylere atardı.

Bebek sandalyesi olmasına rağmen hayatta orda oturmuyordu.
Kucağımda oturmaya alışmıştı.
Heralde babasının yanına gideceğimizi anladı. Onun için sessiz sessiz oturuyordu.

"Vallahi nur gerçekten çok sessiz duruyor.
Anladı herhalde babasının yanına gideceğimizi."

"Herhalde derin bey. Ama bu çocuk gün geçtikçe daha mı tatlı oluyor ne?
Bıraksanız yanaklarını ısıracağım.
Böyle bir tatlılık olamaz.
Resmen sizin kopyanız. Bakışlar biraz Barlas beyi anımsatıyor.
Sakın sakın bile otursa kaşlarını hep çatıyor."

Nurun yaptığı tespitle gülmeye başlamıştım.
Gerçekten de dediği gibi duruyordu barlas.
Tabi on gel birde benim yanımdayken barlası gör diyemedim.
Biz gülünce oğlumda başını kaldırıp benim yüzüme bakmaya başlamıştı.
Benim güldüğümü görünce o da gülmeye başlamıştı.

"Güzel oğlum benim sen ne anladın da gülmeye başladın?"

"Siz ne yapıyorsanız onu yapıyor derin bey. Size çok bağlı vallahi."