Branding My Minx (COMPLETED)

Chapter 43

Kung ibang tao ang kaharap ngayon ng asawa niya, pumupusta siya na kahit gaano pa kaguwapo ito, matatakot kahit sino. Madilim na madilim ang mukha nito. Kitang-kita niya ang pumipintig na pulso sa kanang panga nito. It is a sign of unreleased anger and frustration.

"I meant what I said. Kung  'yan ang ganti mo sa gusto ko na itago natin na mag-asawa tayo, sumige ka. I won't stop you. Alam ko gaano kahirap baguhin ang nakasanayan na. Pero kung sa tingin mo masisikmura ko ang harap-harapang pambabastos mo sa akin, nang gano'n-gano'n lang, then nagkakamali ka. Kung sanay ka sa bastusan pwede ko rin namang pag-aralan kaso I choose not to. I have bigger fish to fry," taas ang noo na sabi niya.

Mas importante na makontrol kita na hindi mo namamalayan! sabi niya sa sarili.

Nagsimula siyang ligpitin ang mga pinagkainan nila ni William. Nasabi na niya ang gusto niya. 

"What  the hell are you accusing me of?" tanong nito sa boses na parang niyebe.

Ni hindi niya ito tinignan. Patuloy lang siya sa ginagawa. 

"Hey!" angal niya nang biglang hawakan ni Thomas ang dalawang kamay niya at hinila siya palapit dito.

Napasinghap siya nang muntik nang  tumama ang dibdib niya sa katawan nito.  May kaunting distansiya sa pagitan nila.  Wala siyang magawa kung hindi ang tumingala para magtama ang mga mata nila. Nasa magkabilang balikat niya ang mga kamay nito. Mababaw at mabilis  ang paghinga nito dahil sa kinokontrol na galit.

"Where on earth did you get that stupid idea that I'm f*cking someone else?!"

Tumaas ang kaliwang kilay niya at ipinagpag niya ang balikat para makawala dito. Nang inialis nito ang mga kamay, sinamantala niya. Mabilis siyang umatras palayo dito pero hindi niya inaalis ang mga mata rito. Thomas can move like a panther and she doesn't want to be his prey. 

"So you are denying it."

Lalong naningkit ang mga mata nito. "Would you tell me where did you hear such a nonsense? How can I deny anything if wala naman akong ginagawa?"

Humigit siya ng malalim na hininga. Ayaw niyang humaba ang usapan nila pero wala siyang magagawa. Maganda na rin na ibato niya sa pagmumukha nito ang nararamdaman niya bago pa siya mapikon ng todo.

"Are you really that insensitive o talaga lang na ubod ng kapal ang mukha mo na kahit sa harapan ko hinayaan mong landiin ka ng lantaran ni Joana? I'm not jealous but I felt very insulted!" pagsasalba niya sa sarili.

He heaved a sigh and shook his head. Tumalikod ito sa kanya matapos suklayin ng mga daliri ang buhok. He finally turned back to her when he was near the big window. Malayo ang distansiya nito sa kanya.

"So you think I was with  her?" naiiling na tanong nito.

Hindi siya sumagot  pero naningkit ang mga mata niya.

"What I will say will probably anger you more but I have to tell you anyway," sabi nito bago umupo sa swivel chair nito. 

He made a gesture with his hand for her to sit on the chair in front of his table. She defiantly shook her head. He sighed heavily again and leaned  his back on his chair.

" I know how to deal with such women but you missed the chance to witness   that. Pinalabas mo na siya kaagad hindi ba? I won't apologize for what she said or how she acted because it wasn't my fault and  as we have both seen, she was unstoppable. I've interviewed worse ones darling and you will meet them  soon too so I am giving you a heads-up. If you think that I went somewhere with her to have a quickie, you are mistaken my dear wife. Besides she isn't even my type," he admitted with a grin.

"Stop pulling my  leg. Hindi ako naniniwala na hindi ka naapektuhan ng suot niya na halos litaw na ang kaluluwa. At hindi ba nga kapag palay na ang lumalapit,  tutukain at tutukain ng manok?"

"Hindi naman ako manok darling," natatawang sabi nito na lalong nagpainit sa ulo niya.

Akma siyang lalabas nang tumayo ito at natatawang lumapit sa kanya. Hinila siya nito pero hindi na siya umangal. Ramdam  niya na susundan siya nito kahit nakalabas na siya. Mas mahirap na sa harapan pa ng mga empleyado ito gumawa ng eksena.

"I was just joking Mrs. Herrera," nakangising sabi nito as he pulled her to him by his arm on her back.

He lowered his head and his other hand raised her chin.

"I don't see anyone but you. How can I think of being with another woman when your lovely face always occupies my mind? I know it will take a while before you can begin to trust me but I'm willing to wait."

Sa iba siguro nakakakilig ang sinabi nito pero hindi sa kanya.  Tama ito, marami pa itong dapat patunayan sa kanya bago mabuo ang tiwala niya.

"Saan ka nagpunta?" out of the topic na tanong niya.

Nawala ang ngiti nito. 

"Basta ka na lang umalis. Halos  kakalabas lang din ni Joana.  Nawala ka ng ilang oras at pagbalik mo basa ang buhok mo at iba pa ang suot mo."

He let go of her chin and removed his arm which was snaked around her. Ito na mismo ang umatras para lumayo sa kanya. She welcomed the distance between them. Masakit sa batok ang nakatingala dahil sa sobrang tangkad nito.  Again, his face became wooden.

"Have you forgotten what you suggested? Walang dapat makaaalam na asawa kita? What did you expect me to do? Drag you out of the office when I saw your eyes lit up when that motherf*cker  entered? Or did you want me to smack that a*shole's face? If I did either of the two, everyone would know about us!"

Nagbaba siya ng tingin at binasa ang  mga labi. Napaangat uli ang mga mata niya nang magpatuloy sa pagsasalita ito.

"I went to the gym because I was pissed! I didn't want to take my anger to anyone! Umuwi ako after that to take a shower and change clothes and immediately came  back here! And what did I see? Kulang na lang subuan ka ng kapatid ko? Son of a f*cking bitch!" 

Galit na tumalikod uli ito. He walked to the window and flexed his neck and shoulder muscles. Nakahinga siya ng maluwag pero nainis na naman siya sa huling sinabi nito.

"Normal lang na mag-isip ako ng masama dahil halata naman na may gusto sa'yo si Joana. Pero ang pag-isipan mo kami ng masama ng kapa..."

Hindi natapos ang sasbihin pa niya nang bigla itong humarap uli.

"I didn't like it!" he furiously said.

Napaatras siya sa gulat. Nailagay niya ang isang kamay sa dibdib.

I think this is the best time to say what I've been thinking on my way here," sabi nito sa mas mababang boses pero bakas pa rin ang tinitimping galit at selos nito.

"A-ano?" kunot ang noong tanong niya. Hindi niya inasahan ang sinabi nito.

"Since I agreed to what you wanted here at the company, let me tell you want I want. Marriage should be give and take."

Bigla siyang kinabahan kaya hindi siya agad nakapagsalita. Tutok na tutok ang mga  mata niya dito. Nararamdaman niya na pasabog ang sasabihin nito.

"I really wanted to settle down with you. I don't want you to think that I would want to be with anyone else. Since  you became my wife, I had  fully accepted my responsibilities as a husband. I  just realized too that I am ready to become a father. Para hindi ka na rin magduda sa akin, let's start a family right away my Mrs. Herrera."

Napaawang ang bibig niya at lumakas lalo ang kabog ng dibdib niya. Naalala niya ang sinabi ng nanay niya.

Nangangati na akong sabihin sa asawa mo at sa pamilya niya ang lihim mo. Tignan natin kung anong sasabihin at gagawin nila kapag nalaman nila.

Na hindi siya pwedeng magkaanak.