Mahkum Hisler | ARA VERİLDİ

3.Bölüm: Karanlık Bitti

3.Bölüm
~karanlık Bitti

Arabada giderken başım cama yaslamış yolu izliyor. Uykum olmasına rağmen uyumaya korkuyordum.

cihanın yanında nasıl uyudun ki diyen iç sesime yanıt oldu zihnimden geçenler. 'telefonunu  verdi. Silahı vermeyi teklif etti. Başka çaren yoktu.'

Yinede bu çok garip hissetiriyordu. Tanımadığım birinin arabasında üç tanımadığım erkekle bir yere gidiyor olmak.

Üstelik nereye gittiğimi bilmeden.

" Ya susayım dedim de susamıyorum ben  ben sapık falan değilim görende öyle sancak 16-17 yaşında kardeşim yaşında kızsın güzellik dediysek de küçük olduğun için 5-6 yaşlarındaki çocuklara söylenenden altında başka bir şey arama"

Yolcu koltuğunda oturan ve aynadan gözlerini görebildiğim adının cihan söylemesine rağmen unuttuğum adam konuştuğunda "aramadım." Demiştim.

" Belli oluyor." Dediğinde cihan
" Sinan!" dediğinde göz devirmişti.

" Abi yalan mı sapık mıyım ben tanımıyor musun ben-"

" Anksiyete..." Demiştim cümlesini bölerek " tanımadığım kişilere yaklaşamıyorum. Aynı ortamda bulunamıyorum. Midem bulanıyor. "
Anksiyetinin belirtileri  bunlar mıydı bilmiyordum. Umarım bunlardır ve yalan söylediğimi anlamışlardır.

cevap vermesini beklemeden tekrar kafamı cama yaslayıp ellerimle kulaklarımı kapattım. Başım felaket ağrıyordu.

Ve Gün doğmuştu Sonunda benim bölük pörçük uykularım. Toplasan 1.30 saat etmezken gözlerimin yoğun yanması ile baş ağrısına sebep oluyordu.

Sesler gelse de tam net kavrayamıyordum Sesleri, serkanı özlüyordum şimdiden hemde çok

Yol o kadar uçsuz bucaksız geliyordu ki bana günün aydınlanmasına bile sevinememiştim.

yol bitmeyecek gibiydi
bu hissetiklerim geçmeyecek gibi

Ellerimi kulaklarımdan çekerek koltukta daha dik bir şekilde oturdum.

Aradan geçen 20 dakikanın ardından içinden geçtiğimiz köyün sonundaki küçük bir karakola giriş yapmıştık

Ali arabayı kapının karşısına park edip inmişti cihan a döndüğümde kafası ile inmemi işaret etti. Bende onun arkasından dışarı çıktım.

Cihan bana yol vererek ben önce o hemen arkamda karakolun arkasında kalan büyük binanın içine gitmek için yürüyorduk.

Kapının önündeyken ali yandan bir bakış atıp " sen nereye" dediğinde bakışlarımı cihana çevirmiştim.
"buraya böyle giremezsin üzerini arıyacağım" diyerek bana doğru bir adım atıp elini uzattığın da bende geriye giderek cihan ın göğsüne sırtımı yaslamıştım. Aniden çarpmanın etkisiyle irkilsemde cihan tepki vermeyip karnımın üzerine elini koymuş bir kaç saniye sonra geri çekmişti.

" Ali saçmalama " diyerek alinin çekilmesini istese de ali ellerini göğüsünde birleştirmiş bir kaşını hafifçe yukarı kaldırıp bir kaç saniye sonra geriye indirmişti " Buraya, her geçeni almıyoruz. Ayrıca sadece arıyacağım. Bunun gerektiğini sende biliyorsun" sesi o kadar kinayeliydi ki sanki kırk yıllık düşmanıydım.

Cihan a bakmak için kafamı kaldırdığımda, o da bakışlarını indirerek göz göze gelmemizi sağladı,

" Sadece 30 saniye sürecek diyerek" bana baktığında başımı olumsuz anlamda salladım " istemiyorum."