Mahkum Hisler | ARA VERİLDİ

28. Bölüm: Derdini bana anlat

Sellam.

Sınır sadece  yorum lütfen

Bölüm iğrenç oldu. üzgünüm,
Ayrı kalmalarını yazamadım birleştiremedim. Yüzleşme olsun istedim onu da yapamadım. Okurken çok çok çok acemi olduğumu unutmayın lütfen çünkü yapamadım.

Daha sonra değiştireceğim 🩷

Neden geç geldiği bölümün sonunda yazıyor olacak 💖💖

Keyifli okumalar.

28.BÖLÜM
~ derdini bana anlat

Cihan tekrar arkasını dönerek bana bakarak "efendim," Dedi. Bakışlarım boynundaki izde iken cihan bana doğru bir adım atıp,

"Bir şey mi oldu? " Diye sordu.
Kadın onu beklerken onun bakışları bendeydi.

Bizde mi uzaktan böyle görünüyorduk?

"Boynun, " Dediğimde elinin sırtı boynuna gitti.

Gözlerimin önü kararıyor gibi hissetsemde öyle bir şey yoktu. Sadece beynimin bir oyunuydu.

"Önemli bir şey değil, " Dediğinde herhangi bir tepki vermedim. "Liyan," Bana seslendiğinde irkilerek bakışlarımı ona çevirdim.

"İyiyim bir şeyim yok, " Dediğinde başımı salladım. Boynunda uzun ve kalın çizgi mor renge dönmüştü.
Kötü görünen yara beni ağlamaya itiyordu.

Ya da gördüğüm manzara cihanın yanındaki kadın, bana soğuk davranması hangi görüntü kavrayamıyordum.

Cihan üzerindeki kazağı çekiştirerek boynunu gizlemeye çalışarak kerime, "içeri götür. " Dedi.

Kerim elini koluma koyduğunda geriye doğru adım attım.
"Ben giderim. " Diyerek arkamı döndüğümde kadının sesini duymuştum. "Yaradan midesi bulandı sanırım, "

"Kerim sende, " Diye emir verdiğinde kerim bana yetişemesin diye adımlarımı hızlandırdım.

"Daha dik dur da anlamasınlar. " Dediğinde olduğum yerde durdum.
"Ne, " Diye fısıldadığım.

"Girelim içeri, " Diyerek umursamaz bir tavır takındı.

"Ne demek istedin. " Diye bir kez daha sorduğumda yüzünde ukala bir gülüş belirdi.

"İçeri girelim dememden mi bahsediyorsun? " Dedi. "Ayak altında dolaşma dedi sana emrine uyuyoruz."

Dediğinde kaşlarımı çattım. "Öyle dedi değil mi? " Diye sorduğumda başını olumlu anlamda salladı.

"Hadi dolaşma ayak altında, " Dediğinde yürümeyi bırakmış içeri geçmemi bekliyordu. İçeri geçecek iken pehlivan, "liyan! " Diye bağırmıştı.

Arkamı döndüğümde "vedalaşalım." Dedi. Bana doğru aksayan adımlarla gelerek kollarını açtığında aramızda kalan bir kaç adımı da ben kapatarak kollarının arasına girdim.

"Neye üzüldün. " Diye kulağıma fısıldayarak söylediğinde omuz silktim.

"Cihan ayak altında dolaşma dedi. "

"Demez."

"İma etti. "

"Etmez, " Diyerek arkadaşının arkasında oldu.

"Sen gidince ben yanlız kalacağım. " Dediğimde "ağlama sakın. " Diye uyardı.

Elleri sırtımda gevşek bir şekilde dururken birbirimize dert yanıyorduk.