Mahkum Hisler | ARA VERİLDİ

6.Bölüm:MORG

Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım 🌺

Müzik açılıyorsa dinleyerek okuyabilirisniz

Keyifli okumalar

Cihan ın gidişinin ardından kapıyı kilitlemiş ve yatağa uzanmış öylece bekliyordum.
Neyi beklediğimi beni nelerin beklediğini düşünerek yaşanılacak olan her şeyi yaşamak için

Bazen sadece tüm bu olanları yaşamak için var olduğumu düşünüyordum. Başka hiç bir amacım olmadan sadece başıma gelecek olanları bekleyerek

Saat den bihaber uzanıyordum bana verilen yatakta bir yabancıya güvenmiş arabasına binmiştim dünden kalanlar beynimin içinde dönüp duruyordu. Serkan ın beni evden alışı ilk defa kızması ve dağ a bırakması

Aklımdan gitmeyen gerçekler. Tekrara bırakıyordu her seferinde gözümü kapadığımda edilen ithamlar ile kulaklarım çınlıyor. Yaşananlar gözümün önünde tek tek aynı hisler ile yaşanıyordu ve irkilerek gözlerimi aralıyordum.

Yan yatmaktan Ağrıyan sırtım ile sırt üstü uzandığımda sırtıma batan yaralar ile inleyerek doğrulmaya çalıştım.

Yatakta oturur pozisyon a geldiğimde içimdeki yabancılık hissini atamayarak üzerimdeki nin kollarını ellerime kadar çektim. Ayağa kalkarak pencerenin yanına gittim. Aşağıda eğitimde olan erlere baktım. Ve uzakta kalan kar düşmüş dağlara kar ın ayazı vurduğu içinmiş dünün soğuğu içimin acısı

Pencerenin kenarındaki yatağa oturarak duvara yaslandım yavaş hareketlerle pencereye kafamı yaslayarak bulutlanmış gökyüzüne baktım.

Gözlerim bulutların gidişine dalmış içimdeki girdap olan düşüncelerden sıyrılmıştı gözlerim ağır ağır kapanırken kâbus görmemeyi dilemiştim sadece

Gözlerimi araladım da oda nın içindeki cihan ile irkilmiştim

"Kapı-" dediğimde sözümü keserek "kilitli değildi çaldım duymadın ama gitmemiz gerek" diyerek kafası ile kapıyı işaret etti.

Kafamı sallayarak peşinden çıktığımda merdivenlerden çıkmaya başlamıştı bende ardından çıkıyordum.

Kapıyı kilitlediğime emin olsamda bir şey dememiştim.

Bir kaç kat çıktıktan sonra çatıya varmıştık çatı daha çok teras gibiydi içinde ateş yakıldığı belli olan teneke bir kenarda güvenlik kulübesi gibi nöbet yeri ve birde küçükte olsa oda gibi bir yer vardı.

Eli ile oda gibi olan yeri gösterdiğinde oraya yönelmiştim o da arkadamdan geliyordu.

Kapıyı açması için kenara çekildiğimde önden geçerek kapının yanında durarak bana yol verdi

İçeriye girdiğimde koltuklar köşeye yığılan yedek olduğunu tahmin ettiğim bazalar vardı.

Koltuğa geçtiğimde o da karşı koltuğa geçip kafasını koltuğun arkasına atarak. Yüzünü kapatmıştı

"Bir şey mi oldu?" Dediğimde kafasını indirmişti bir kaç saniye göz göze geldikten sonra bu sefer dirseklerini dizlerine yaslamış yüzünü kapatmıştı eli yüzünde boğuk sesi ile " şehit gelecek" dedi

"Ailesi ulaşamadığı için merak edip gelmiş yaşıyor sanıyor. Esirdi zaten" sanki dert yanıyormuş gibiydi sanki

" Bizim oda onlara verilecek "

Dediğinde "anladım" dedim sadece ne denirdi ki

Ölüme alışık değildim. Biri ölünce ne denir bilmezdim. Ya da yakının ölünce ne hissedersin ölümün neye benzediğini de bilmezdim. Bu yaşıma kadar sadece ölünün neye benzediğini bildim. Neye benzediğini gördüm. Taddım.