LAVİN

7-ilk görüşme

gene benn

27.05.2023

"Neyden kaçtığımı bilmeden koşuyordum."

...

Sora sora öğrenmiştim evlerini.

Çok gösterişliydi ve fazla büyük gözüküyordu. Gerçi erkek yurdu gibiydi, seri üretim yapmışlar amına koyayım.

Kapıda bir çok koruma vardı, beni eve alırlar mıydı acaba?

Yavaş ve kendinden emin adımlarla korumalara doğru ilerledim.

Sonunda demir kapıya ulaştığımda, bakışlarım kapının sağında ve solunda bulunan korumalara kaydı.

"Buyurun?" Dedi sağdaki adam sorarcasına.

Son kez evi inceledikten sonra ona baktım. "Arslan," Bir dakika soy adı neydi?

Hah, Seren'ler.

"Arslan Seren'e bakmıştım ben." Dedim düz bir sesle.

"Kimsiniz?"

"Kızıyım desem?" Dedim. Adam gülmesini tutmaya çalışmasıyla dişlerimi sıktım.

Sanki dalga gçeiyordum onlarla.

"Pardon, anlayamadım. Bildiğim kadarıyla Arslan Bey'in kızı evde?"

"Ama bildiğin kadarıyla." Dedim göz devirerek.

"Ne dediğinizi anlayamıyorum. Dalga geçmek için doğru bir yer değil burası. Uzaklaşın isterseniz."

Biyolojik ailemin evine giremiyordum.

"Ne oluyor orada?" Diye seslendi arkadan birisi.

"Efendim, bu kız Arslan Bey'in kızı olduğunu iddia ediyor."

Uzun, kumral, ela gözlü biri çıktı kapıdan. Beni görünce beni süzmeye başladı. Bakışları yüzüme kaydığında buz kesti.

Gözlerini gözlerime dikti.

"Sanırım dalga geçmek için yer arayan liseli bir kız efendim. Biz hallederiz."

"Niye dalga geçey-" diyecekken kumral saçlı sözümü kesti.

"Kaç yaşındasın sen?" Dedi bir şeyleri anlamaya çalışarak.

Birine mi benzetmişti?

"16 yaşındayım." Dedim ve devam ettim. "İsterseniz DNA testi yaptırabilirsiniz, her türlü sorumluluğa razıyım."

Birilerine muhtaç olmak istemiyordum fakat bu eve girmek zorundaydım.

Kendime ev tutabilirdim ama yaşım tutmuyordu. Yetimhane de kalmak sanırım daha kötü bir sonuç olurdu.

Hayır, bir daha oraya gitmezdim.

"Senin adın ne?" Dedi gene soğuk bir sesle. "Lavin, Lavin Lina."