LAVİN

6-Kaçış

Basliyorumm

22.05.2023

"Beni öldürüyordun!"

...

ARSLAN SEREN'DEN

"Yalan, yalan değil mi?" Hızla iki elimle omzularından ittirdim. "Benim kızımı almadın benden! Boşuna yaşanmadı hiç bir şey!"

Sırıtarak kafasını olumsuz anlamda salladı. "Nasıl oluyormuş ailenin parçalanması, dağılması?" Dedi buz gibi bir sesle.

"Neden? Ne suçu vardı onun?" Dedim yere çökerek.  Onu tanımıyordum, yani kızımı. İnsan kızını tanımaz mıydı?

"En büyük suç o kızda, seren ailesinden olması bir suç. Senin çocuklarının da o kızın da  tek suçu senin çocuğun olmaları."" Dedi Ali Karan.

Parmaklarımla şakaklarımı ovdum.

Ardından hızla dikeldim ve tam karşısına geçtim. "Yalan mıydı lan her şey? Bu muydu? Ne biçim iş lan bu? Ne geçti eline?" Dedim bağırarak.

"Her şey yalandı evet. Parçalandığınızı görmek benim için bir keyifti. Pişman değilim." Dedi gülümsemesini koruyarak.

Sustum. Ne diyebilirdim ki?

Ben susunca konuşmaya devam etti, "Kızımı aldım, boşuna aramayın. Benimle kalacak bundan sonra. Lavin'i de-" demesine kalmadan hızla sözünü kestim.

"Senin yanında büyüyen hiç bir varlıkla aramda bir bağ olamaz, istemiyorum. Al ikisinide." Dedim yere bakarak.

Ali'nin yanında büyüyen bir kız, kim bilir zaten parçalanmış ailemi daha çok parçalardı?

"Almak zorundasın, şuan velayeti senin üstüne alınıyor. Hiç bir seren ile yaşamak istemiyorum."

Tamam, dışarıda kalmasına gerek yoktu. Bizde kalabilirdi fakat asla benim kızım olamazdı.

Ben onun babası olamazdım.

Ali'nin yalan söyleyip söylemediğini anlayamazdım.

Önüme bir dosya fırlatarak çıktı.

Yalandı her şey.
.
.
.

LAVİN LİNA'DAN

Bir yolunu bulup buradan çıkmalıydım!

Demirlikleri kendi gücümle açmam imkansız ötesiydi. Tek kaçabileceğim yol odanın köşesindeki sandalyenin üstünde duran anahtardı. Almak için çok uzaktı, alamazdım.

O sırada kilit sesiyle bakışlarım kapıya döndü.

Selen içeri girmişti.

"Lavin," dedi Selen yüzüme bakamayarak. Çok çaresiz gözüküyordu.

Cevap vermeyip ona bakmaya devam ettim. Cevap vermediğim için kafasını kaldırdı. "Özür dilerim, kızım." Dedi titreyen sesiyle.

"Benden özür dileme." Dedim bende soğuk sesimle.

"Elimden bir şey gelmiyor, lütfen bana böyle davranma." Daha fazla bana bakamayacağını anladığı için bakışları tekrardan yere kaydı.

Elinden her bok gelirdi amına koyayım! Sadece isteyin şunu lan.

Gözlerimle anahtarı işaret ettim. Bakışlarımı takip ettiğinde anahtarı gördü. "Onu bana verebilirsin."

Tereddütte kalmış gibiydi.