LAVİN

19-Uykusuz gece

Selam okurlarım!

Bu hafta bölüm atamadım, üzgünüm.
Keyifli okumalar.

27.06.2023

"Aklımdan geçirmek bile beni öldürürken anlatarak kendimi cehenneme çeviremezdim."

...

LAVİN LİNA'DAN

Büyümemiştim veya büyüyememiştim.

Hâlâ o evin bahçesinde kurumak için dua eden o kızdım. Hâlâ beni de sevin, diye annesine yalvaran o kızdım. Hasta olduğunda kendine çorba yapan o kızdım hâlâ ben.

Olgun davranışlar içimdeki çocuğun öldüğünü göstermemeli, o ölmedi çünkü, her şeye rağmen bir gün çıkmak için bekliyor. Susturulan bir çocukluğum vardı benim; acısını haykıracağında ağzı kapanan çocukluğum vardı, canı yandığında söylediği için dövülen çocukluğum vardı benim... ondan özür dilemek, ayaklarına kapanmak isterdim. Çünkü çocukluğum kimseyi affetmeyecekti, beni bile.

İtiraf etmek gerekirse, çocukluğum benden bin kat daha güçlüydü. Ben onun kadar güçlü olmayı becerememiştim. Onun kadar merhametli, onun kadar vicdanlı olmayı hâlâ beceremiyordum.

Hastayken yaptığı çorbadan, kendine bile yetmeyecek çorbadan Ali'ye vermeye çalışmasını unutamam. Ali'nin önce gülüp sonra çorba kasesini yere fırlatmasını unutamam.

Kendisi daha kötü düşmesine rağmen ilk Bora'ya koşan Lina'yı unutamam.
Canı yandığı hâlde dövülmemek için susan o Lina'yı unutamam.

Hayatım ikiye ayrılıyordu;
Lavin ve Lina.

İkiside bendim fakat kişiliklerimiz farklıydı.

Lina, 4 yaşımdan 10 yaşıma kadar olan süreçteki o çocuktu. Lavin ise şimdiki kızdı, şimdiki bendim.

Ali bana hep Lina derdi, bu yüzdendir belki Lina olan ismime nefretim. Bu yüzdendir belki de Lina ismini duymaya bile katlanamamam.

Hep nefret ederdim Lina ismimden ve Lina'dan. Genellikle Ali, Lina ismimi kullanırdı. Çokça denedim bıraktırmayı, ama hiçbir zaman kullanmayı bırakmadı.
Lina isminin daha zavallı olduğunu söylerdi, bana Lina dediğinde aklında zavallı olarak canlanırmışım. Lavin dediğini hiç duymamıştım, evdekiler de Ali Lina diyor diye Lina derdi bana eskiden.

Lina'ya karşı olan nefretimin nedeni çoktu.
Lina güçsüzdü, zavallıydı. Merhameti çoktu, vicdanı sızlayabiliyordu.

Yeterli değil miydi?

Lanet olsun, her şeyi borçlu olduğum çocukluğumdan nefret ediyordum!

Küçük Lina olmasa hayatı bu kadar erken öğrenemeyecektim, biliyordum.
Küçük Lina olmasa bu kadar güçlü de olamayacaktım, bunu da biliyordum.

Karşı gelseydi, geleceği için küçücük hâliyle karşı gelseydi; hiçbir şey böyle olmayacaktı.
Ama nasıl hesap sorardım ona? Hâlâ beni affetmemişken.

Ağır geliyordu, acı hissetmeyen vücuduma rağmen kalbim hiç olmadığı kadar ağrıyordu.

Uzun zaman sonra sol gözümden akan yaşa şaşırdım, ne kadar olmuştu ağlamayalı?
Yavaşça elim yüzüme gitti, titreyen elimle sildim göz yaşımı. Daha fazla akmadı, o bile biliyordu tek göz yaşının vücuduma ağır geleceğini.