Selaamm!
Yorum sınırını çok güzel geçtiniz, sağ olun var olun okurlarım!
Sınır; 150
Medya: Lavin Lina
Keyifli okumalar dilerim!
05.07.2023
"Sende acını karanlığın örtebileceğini mi düşünüyorsun?"
...
Esen rüzgar saçlarımı savururken gülümsedim. Bakışlarım gökyüzünden uçuruma doğru tırmandığında bir adım daha attım, tek bir adım hayatımı bitirebilecekken ben oldukça rahat davranıyordum.
Sabah uyuduğumdan dolayı gece yarısı uyanmıştım ve kendimi burada bulmuştum.
Pars'ın dedikleri kafamı kurcalıyordu, öz babamın bana karşı nefretini anlamlandıramıyordum. Herkesin nefretini kazanacak ne yapmış olabilirdim ki?
Sadece yaşamak istedim ben, sonuçları bu kadar ağır olmamalıydı.
Önüme gelen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırarak elimi geri cebime soktum.
Yaz ayında olmamıza rağmen gece yarısı olduğu için hava çok soğuktu. Kendimi biraz daha sıktığımda derin bir nefes aldım.
Buradaydım, yaşıyordum.
Pes etmemenin verdiği gururu taşıyordum, nefes alabilmek bile bir nimetti bana.
Ay'a baktım bu kez, çoğu çocuğun Ay Dede'sine; izleyebildiğim tek manzaraya.
Küçükken de sabahları sevmediğim için perdem hep kapalı olurdu, geceleri açar uzun uzun izlerdim Ay'ı.
Dolu gözlerim, acılı tebessümüm ile bakıyordum gökyüzüne.
"Bak Ali," diye mırıldandım, bağırmaya bile mecâlim yoktu. "Yaşıyorum ben, o küçük Lina yaşıyor." Şimşek çaktığında ilk defa korkmadım. Gökyüzü beni tebrik ediyordu sanırım.
Akmamak için direnen göz yaşlarımı sildim, istesem de akmıyorlardı zaten. Gülümsemem büyüdüğünde her uçuruma gelişimde olduğu gibi geçmişim kafamı doldurmuştu.
Selen ve Bora vardı bu kez kafamın içinde.
Selen'e olan kırgınlığım geçmek bilmiyordu, nankörün tekiydi. Onun anne olduğunu, daha doğrusu olabileceğini düşünmüyorum.
Bir keresinde karşıma geçip ölmem için yalvarmıştı. Ben daha 8 yaşındayken, karşıma geçip ölmemi haykırmıştı ve ağladığı için onu teselli eden bendim. Beni doğurduğunu sandığım için özür dileyen yine bendim. Yaşadığım için özür dileyen yine ve yine bendim.
Her şeyin farkında olmasına rağmen susan o'ydu, her şeyi görmesine rağmen susan yine o'ydu. Konu ben olunca sağır ve dilsiz olan yine ve yine o'ydu.
Hayatımda sadece bir dönem okula gidebildim, Ali'nin kariyeri söz konusuydu çünkü. O gittiğim tek dönemde anladım ki benim hayatım anormalmiş, hiçbir anne kızına ölmesi için yalvarmıyormuş; intihar etmesini istemiyormuş.
Hiçbir baba kızını dövmüyormuş, satmıyormuş. Saçlarına çekmek için değil okşamak için dokunuyorlarmış.
Bu o zaman çok üzmüştü beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAVİN
ChickLitZamanla duygularından arınmış bir kız düşünün. Babası sandığı adamın, Ali Karan'ın onu bu hale getirmesi de ayrı bir konu. Gülmeyi unutmuş bu kızın bir gün gerçekten gülebileceği çok komik olmalı. Bu kızın bir gün gerçek ailesi ortaya çıkarsa ne olu...
