Sa bawat pagpatak ng ulan, Ay kasabay ang pagpatak ng mga luha, Luhang hindi na mapigilan.
Nagtatanong, Kung bakit bigla ika'y nanlamig? Nagtatanong, Kung natatandaan mo paba ang pangakong iyong binitawan?
Kaya pala, Kaya pala tila kasing lamig ng yelo ang iyong pakikitungo. Kaya pala hindi kona maramdaman at makita, Makita ang dati mong ngiti na palaging nakaguhit, Nakaguhit sayong mga mata't labi.
Dahil nahanap na sa iba, Nahanap na sa iba ang saya, Saya na siguro'y sakin ay hindi na nahanap.
Nakalimutan na ba ang lahat? Ang lahat ng pinagsamahan at pinagsalohan nating dalawa? Nakalimutan naba? Nakalimutan nabang ako palagi ang nasa iyong tabi? Sa mga oras na iyong kailangan, Palaging nandiyan para sayo at nagsilbing tahanan.
Ngunit mukhang iba na ang iyong tahanan. Mga pangako mong naging isang bula nalamang, Nayong pag-ibig ay parang abong napalad ng hangin, Hangin na hindi ko nakikita.
Nakalimutan nang ako ang iyong dadalhin sa loob ng simbahan, Dahil sayong palasyo iba na ang iyong reyna.
Spoken Poetry By: Alex'Sky Writes
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
