"දොස්තර මහත්තයෝ.... සංදු මැණික හරී........"
බලන් ඉඳලා ඉඳලා සෑහෙන වෙලාවකට පස්සෙ අන්තිමේ එයා ඇඳුනුත් ඇදගෙන බාත් රූම් එකෙන් එළියට ඇවිත් අත් දෙක දෙපැත්තට දාලා වටයක් කැරැකිලා පෙන්නද්දී මං බලන් හිටියේ හිනා වෙවී...
එදා එයාගෙ මඟ ඇරුණ අතීතේ හොයන් අනුරාදපුරේ ගිහිං ඇවිත් අවුරුද්ද කට,කිට්ටු කාලයක් ගත වෙලා තිබුණා...එදා ඒ ගමනින් පස්සෙ මට තිබුණ ප්‍රස්න හැම එකකටම වගේ මට උත්තර ලැබුණා...කිසිම දෙයක් දරාගන්න එක ලේසි උණේ නෑ...ඒත් අමාරුවෙන් හරි දරාගන්න උණා...මගේ අන්දු වෙනුවෙන්...දරාගන්න උණා...එයා ඔය ඉන්න තත්වෙන් ගොඩ ගන්න ඕන නිසා...මට දරාගන්න උණා...අමාරුවෙන් හරි...අපි දෙන්නම වෙනුවෙන්...
එදා දැන ගත්ත වචනයක් ගානේ පසු තැවීමක් වේදනාවක් ඉතිරි කරත්,ඒ වෙද්දිත් එයා මගේ විතරයි කියලා දැන ගත්තු එක වගේම...ඉස්සර හිටපු අන්දුගේ අමාන් විදිහටම එයාට ලං වෙන්න පුළුවන් කියලා දැන ගත්ත එක හිතට තිබුණ එකම සහනය වෙද්දි...සෑහෙන්න පහුවෙලා හරි ලැබුණ දෙවැනි අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න වගේම...අන්දු හිරවෙලා ඉන්න මතක අස්සෙන් එළියට අරන්...ආපහු වතාවක් අන්දු අමාන් ආදර කතාව අලුතින් ලියන්න මං මටම පොරොන්දු උණා....
හැමදේකටම පස්සෙ අවුරුදු 4ක් පුරා එයාගෙ ගෙදර වගේ උණ මානසික සුව පියස දැන් මගේත් ගෙදර වගේ වෙලා...එක තැනක හිරවුණු අහිංසක හදවත් ගාණක අයිතිකාරයො...පවුලේ කියලා කියන්න කවුරුත් මේ වෙද්දි නැති අපේම පවුලේ අය වෙලා...එයාලා හැමෝටම මං අන්දුගේ දොස්තර මහත්තයා වෙද්දි.... ඇත්තටම මං ඩොක්ටර් කෙනෙක් කියලා අදහසක් නොවුණ...පරණ මතක වලින් තාමත් සම්පූර්ණයෙන් එළියට එන්න බැරි උණ එයා...මගෙ සංදු මැණික...ඉස්සර වගේම මගේත් එක්ක ඒලෙවල් වලට ක්ලාස් යන්න ලෑස්ති වෙලා ඇවිත්...මං ළඟ කෝලම් කර කර එයා ලෑස්තියි කියද්දි ඉස්සර වගේ ළඟට අරන් ඉඹින්න බැරි කමට මං ඈතින් ඉඳන් හිනා වෙවී එයා දිහා බලන් හිටියා...ගත උණ කාලෙ ගැන උණ දේවල් ගැන අවබෝධයක් නැතිව...මන් ඇත්තටම ඩොක්ටර් කෙනෙක් බව නොදැන....
ඉස්සර වගෙම වෙන්ඩ ඩොක්ටර් පට්ටම හිතේ තියන් මගෙ අහිංසකයා කටපුරා මට දොස්තර මහත්තයෝ කියනවා...
YOU ARE READING
💚❤️ 🆁🅴🅼🅾🆁🆂🅴 ❤️💚 𝚈𝚒𝚉𝚑𝚊𝚗 - Complete -
Fanfiction🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 FF/NonFf හදිසියෙන් යද්දී ඔබ දුරට මාගෙන් දුටුවාද කඳුලු දෑසේ ඒ ආදරයයි මා පැතුවේ ඉක්මනින් එන්න මා කීව වචනේ ඇයි නෑසුනා වාගේ තනිකම විතරක් ඉතිරි කළේ මේ පපුවේ ගිනි දැල්වේ එක මොහොතක් ඉන්නට බෑ ඈතින් පෙර වාගේ ඔය තුරුලේ තව මොහොතක් ඉන්නට බෑ ආයෙත්...
