"ඔව් උගෙ තාත්තා නිසා...උගෙ තාත්තා..දවසක්... මේ ගෙදර... මේ වහල යටදීම මගෙ.... මගෙ අම්මිට කරදර කරන්න හැදුවා අමාන්...
එදා මුළු ගම ඉස්සරහම ඒ තාත්තා කියන මිනිහගෙ රෙදි ගැල උණ ලැජ්ජාවට ඊට පස්සෙත් මගෙ ළඟින්ම ඉඳන් ඌ මගෙන් පලිගත්තෙ ඒ විදිහට.... "එයා ඉකි ඉකි ගහ ගහ පටන් ගත්තත් වේදනාවෙන් පිරුණ අමුතු හිනාවක් එක්ක කතාව ඉවර කරද්දි මං බලන් හිටියෙ වචනත් අමතක වෙලා...
" එදා ලක්ෂිතලගෙ ගෙවල් කිට්ටුව ගෙදරක රෑ වෙලා බණක් තිබුණා...අහල පහල ඔක්කොම එහෙ ගියා...අපිත් ගිහිං බන ඉවරවෙලා අම්මි ගෙවල් ළඟ අය එක්ක ගෙදර යද්දි මං ලක්ෂිතගේ ගෙදර ගියා උගෙ යුනිෆෝම් අරන් එන්න..ඌ හිටපු ගමන් අපෙ ගෙදර ඉඳන් ස්කූල් යන්න එනවා ඒ දවස්වල..ස්කූල් එකට ළඟ නිසා අපෙ ගෙදර ඉඳන්..එදා රෑ එහෙ යද්දි මඟදී උගෙ තාත්තා මුණ ගැහුනා අපිට..එතකොට කිව්වා හැමදාම ලක්ෂිත අපෙ දිහා ඉන්න නිසා එදාට එහෙ ඉන්න කියලා.අපෙ ගෙවල් පැත්තෙ යනවා අම්මට කියලා මගෙ ඇඳුම් ගෙනත් දෙන්නම් කිව්වා.ඒ මිනිහට කොහොමත් මං වැඩිය කැමැති නැති නිසා මොකුත් කියන්න ගියේ නෑ...මං කොහොමත් අම්මි තනියම තියන්නේ නැති නිසා රෙදිත් අරන් ලක්ෂිත එක්කම ගෙදර ගියා..ඒ යද්දි කඩුල්ලත් ඇර දාලා...කවදාවත් එහෙම ඇරලා තියන්නේ නෑ හරක් එන නිසා වත්තට...ඉතිං ලක්ෂිතයා ඇතුලට යද්දි මං කඩුල්ල වැහුවා..."
කතාව ටිකකට නතර කරපු එයා හයියෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් හිස් බැල්මෙන් බලන් ඉද්දී මං එයාව මගෙ පපුවට ඇදලා ගත්තා...
"ඉතිං ගෙට ගිය පිම්මට ලක්ෂිතයා එළියට ආවෙ යකෙක් දකලා වගේ බය වෙලා..ආපු ගමන් මගෙ අතිනුත් ඇදගෙන අන්දු යමන් කිව්වා...මං අත ගසලා යන්න යද්දි යමන් යකෝ කියලා කෑ ගැහුවත් හිතට බයක් දැණෙද්දී මං ඌවත් තල්ලු කරලා ගෙට දිව්වා..යද්දි අම්මා හිටියෙ කුසියේ දොර ළඟ..කැත්තත් අත් දෙකෙන් උස්සන්...අර මිනිහා ඊට ටිකක් දුරින් ඉඳන් අමු කුණු හරපෙන් අම්මට බැන බැන හිටියා.. අම්මා හොඳටම බය වෙලා අඩ අඩ හිටියේ...සමහරවිට අතට කැත්ත අහු නොවුණා නම්....මං එන්න පරක්කු උණා නම්.."
YOU ARE READING
💚❤️ 🆁🅴🅼🅾🆁🆂🅴 ❤️💚 𝚈𝚒𝚉𝚑𝚊𝚗 - Complete -
Fanfic🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 FF/NonFf හදිසියෙන් යද්දී ඔබ දුරට මාගෙන් දුටුවාද කඳුලු දෑසේ ඒ ආදරයයි මා පැතුවේ ඉක්මනින් එන්න මා කීව වචනේ ඇයි නෑසුනා වාගේ තනිකම විතරක් ඉතිරි කළේ මේ පපුවේ ගිනි දැල්වේ එක මොහොතක් ඉන්නට බෑ ඈතින් පෙර වාගේ ඔය තුරුලේ තව මොහොතක් ඉන්නට බෑ ආයෙත්...