Ang Nakatagong Bituin Ng Imperyo

ANBNI | 52: Kaylan Man Ay Hindi Niyo Ako Naging Pag-aari

Palasyong Xinn.

Ikinulong ni Yura ang sarili sa maligamgam na tubig. Tahimik na ininda niya ang pagdaloy ng epekto ng medisina sa kanyang katawan.

Mariing kumapit ang mga daliri niya sa kanyang braso na nag-iwan ng malalim na bakas. Mahigpit na niyakap ni Yura ang sarili ng mistulang nilulusob ang katawan niya ng libo-libong yelong karayum na matalim na bumabaon sa kanya.

Sa kabila ng kanyang nararamdaman ay walang impit na maririnig mula sa kanya. Nasa labas lamang ng kanyang silid ang dalawang bantay. Nasisiguro niyang walang paalam na papasok ang mga ito sa sandaling maramdaman nilang nasa panganib siya.

Hindi na bago sa kanya ang ganitong pakiramdam. Tatlong taong gulang siya ng matuklasan ng kanyang magulang na may kakaiba sa kanya. Hindi siya nakakatulog sa gabi dahil sa pagdaloy ng sakit sa kanyang ulo. Magdamag siyang binabantayan ng kanyang ina na lubos na nababahala dahil hindi matukoy ng mga ito kung anong karamdaman ang kumapit sa kanya.

Mistulang hinihiwa ang kanyang ulo sa tuwing nakokolekta niya ang mga pangyayari na malinaw na bumabalik sa kanyang alaala. Impit at hiyaw ang maririnig sa loob ng kanyang silid. Ang buong tahanan ng Punong Heneral ay nalagay sa matinding takot at pighati. Ito ang bagay na iniiwasan ni Yura at ayaw niya na muli itong iparamdam sa kanyang pamilya.

Matapos ang nangyari sa mainit na bukal, hindi na maaaring maging hadlang ang sakit niya upang ilagay ang kanyang sarili sa panganib.

Makapal ang hamog sa paligid ng bukal, nasisiguro niyang hindi siya nakita ng estrangherong pumasok sa teritoryong iyon.

Ang tanging bagay na bumabagabag kay Yura ay ang pagkawala ng kanyang kwintas. Nakagat niya ang ibabang labi ng muling umatake ang matinding panlalamig sa kanyang katawan. Marahil ay ito ang tugon sa kapalaran na dapat niyang tahakin. Tunay na hindi nakalaan para sa kanya ang pangalan na lihim na iningatan ng kanyang ina.

Hindi namalayan ni Yura ang pagdaan ng mga oras. Ilang beses siyang nawalan ng malay bago tuluyang tinakasan ng lamig ang kanyang katawan.

May naiwan pang kalahati ng medisina sa maliit na kahon. Kailangan niyang maubos ito bago sumapit ang ikaapat na araw.

Nanginginig ang kalamnan na umahon siya sa tubig. Sa kabila ng kanyang panghihina ay naramdaman ni Yura ang pagkalma ng pintig sa kanyang sentido. Mistulang ang madilim na ulap na tumatakip sa kalangitan ay naglalaho na tila hindi nagdaan ang nakabibinging kulog na may matalim na kidlat.

Sa labas ng silid ay dinamayan ng Punong-lingkod ang dalawang bantay. Mahigpit na pinabantayan ng Lu Ryen ang kanyang silid. Hindi man alam ni Dao ang dahilan ngunit nais niya rin itong protektahan.

Malamig man ang anyo ng Lu Ryen ngunit ang presensiya nito ay nagbibigay ng proteksiyon sa kanila. Sa kabila ng mataas nitong estado, hindi niya naramdamang isang hamak lamang siyang lingkod sa paningin nito. Ito marahil ang dahilan kung bakit marami ang naghahangad na pasukin ang mundo ng Lu Ryen.

Sa paningin ng matandang lingkod, tanging ang mapangahas lamang ang may kakayahang makasilip sa tunay na diwa ng kanyang panginoon.

"Punong-lingkod," tawag ng batang lingkod kay Dao. "Dumating po ang Ikalawang Prinsipe..."

Nababahalang dumako ang tingin ni Dao sa dalawang bantay. Naglabas siya ng malalim na buntong-hininga ng makita niyang hindi nagbago ang ekspresyon ng dalawa. Tanging ang Lu Ryen ang nakikita at naririnig ng mga ito.

Malalaki ang mga hakbang na sinundan ng Punong-lingkod ang batang katiwala upang tanggapin ang Ikalawang Prinsipe. Sa kanyang pagkamangha, nadatnan niya ang iniingatang Xienli ng Lu Ryen ang sumalubong sa Ikalawang Prinsipe.