"Hayat olmayan şeyleri iteceğim.
Ve öldüğüm zaman aslında yaşamamış olduğumu görmeyeceğim."
Gözleri ile resim sergisinde ki çizimlere baktı. Kendisini burada nasıl ve ne için bulduğunu bilmiyordu. Kapısından geçiyordu ve içeride tanıdık bir şeyler b...
"Sen ona bakma Alp, gelir o seninle şimdi. Hadi Seyran," dedi. Derin bir nefes aldım. Kolundan tutup içeriye sürükledim.
"Sen kendini ne sanıyorsun ya?" dedim sinirlenerek. "Alp'i sen çağırdın demi buraya?" dedim. Az önceki yalancı neşesi yok olmuştu. Sert bakışları yüzümde dolandı.
"Evet ben çağırdım." dedi. Sesli bir nefes verdim. "Kaynaşın, konuşun. Ferit'i unutmanın başka yollarından biri." dedi.
"Ben başkası ile olmayacağım abi, ya Ferit ya hiç!" dedim sinirle. Saçma sapan işlerle de uğraşma." dedim onu uyararak.
"Benim bir şey yaptığım yok, çocuk dünden razıymış zaten. Kapıya kadar gelmiş." dedi. Elimi salladım.
"Bana bak, buraya senin aptal saptal oyunların yüzünden geldi bu çocuk. Onunla kahve içmeye gideceğim," dedim. "Altında başka bir şey arama." dedim. Abim teslim oluyormuş gibi havaya kaldırdı ellerini.
"Okey," dedi. Yüzümü buruşturup odama çıktım. Uykusuzluk akıyordu gözlerimden. Başıma bir de bu Alp çıkmıştı.
Üzerime alakasız parçaları geçirdikten sonra aşağı indim. Abim ile Alp kapının önünde sohbet ediyorlardı. Alp beni görünce gülüşünü genişletti. Abime bakmadan evden çıktım. Alt sokakta geri dönsem ayıp olur muydu?
Kapının önündeki büyük cipe bakış attım. İçim içten içe rahat etmese de ses etmeden bindim. Ferit olsaydı kapımı açardı. Alp öyle bir centilmenlik yapmamıştı. Umrumda da değildi açıkçası.
"Ee Seyran, neler yapıyorsun?" dedi sokaktan araba ile çıkarken. Somurtkan yüzümü buruşturup cevap verdim.
"Gelmeseydin uyumaya çalışacaktım. Sen ne yapıyorsun?" dedim somurtarak. Bana kısa bir bakış attı.
"Erken mi geldim?" dedi sorumu yanıtlamadan.
"Sen erken gelmedin ben geç yattım Alp." dedim. "Ve biliyor musun, uykuya çok düşkün bir insanım. O yüzden bugün ters tarafımdayım." dedim yalan söyleyerek. Uykuyu sevmezdim. Zamanımın çoğunu uyku ile harcamak bana aptallık gibi gelirdi. Hayat kısaydı ve bu hayatın yarısını uyuyarak geçirmek, aptallıktı.
