"Hayat olmayan şeyleri iteceğim.
Ve öldüğüm zaman aslında yaşamamış olduğumu görmeyeceğim."
Gözleri ile resim sergisinde ki çizimlere baktı. Kendisini burada nasıl ve ne için bulduğunu bilmiyordu. Kapısından geçiyordu ve içeride tanıdık bir şeyler b...
gözleri acıyan bir âşıktır Beyoğlu. onu sevmeyen sevgililere hasret.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayır! Onun başına ne geldiyse senin yüzünden, izin vermiyorum! O gelmeden git buradan Ferit. Onun hayatında artık yerin yok!" diye bağırdı abim. Gözyaşlarım yanaklarımdan aşağı süzülürken acı ile dinledim.
"Bulut, sana yalvarıyorum bak; Ferit Korhan sana yalvarıyor. Onun iyi olduğunu görmeye ihtiyacım var." dedi. Dayanamadım. Dayanamamıştım.
"İyiyim," dedim ağlayarak. Ferit hızla arkasını döndü. Ağlıyordu. Bedenimin titrediğini hissettim. Aldığım nefes ciğerime yetmezken Ferit hızla geldi yanıma. Kollarını belime dolarken bende hızla boynuna sokuldum. Sesli hıçkırıklarım dudaklarımdan aşarken Ferit boynumda soluklanmaya başlamıştı. Ona sarılacak gücü kendimde bulamıyordum bile.
"Ferit," dedim ağlayarak. Hızla ayrıldı benden. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Saçları olduğundan daha dağınıktı. Ferit Korhan dağılmıştı. Her zaman kesili olan sakalları bile uzamıştı. Yüzümü elleri arasına aldı.
"Gitmek istemiyorum Ferit, bir şey yap." dedim ağlayarak. Yüzümü zihnine kazımak ister gibi dolandı bakışları çehremde. Kollarımı son gücümle beline doladım. "Yalvarırım Ferit," dedim son gücümle. Ayakta duracak gücüm yoktu. Başım dönüyordu. Kolları beni sardı sıkıca.
"Tamam bu kadar drama yeter, bırak kardeşimi." dedi abim hızla gelerek. Annem onu tuttu. Dolu gözlerimle onları izledim. Ferit, saçlarımın arasına buseler konduruyordu.
Başıma giren keskin bir ağrı ile hızla geri çekildim. Ferit endişeli bakışları ile beni izliyordu.
"Noldu?" dedi bedenime destek olarak. Kafamı sağa sola salladım.
"İyi değilim," dedim.
"Seyran hadi," dedi abim hızla yanıma gelerek. Kollarımı parmakları ile esir alıp kendine çekti. Başım o kadar dönüyordu ki.
"Saçmalama kız kötü halde görmüyor musun?" dedi Ferit kendine gelmiş bir şekilde. Abim beni bir yere sürüklüyordu.
"Bunu düşünecek son insan sensin Ferit Korhan!" dedi abim sinirle. Kolumu son gücümle kurtardım.
"Bırak beni," dedim nefes almaya çalışarak. Başım dönüyor, sesleri zihnimde anlam bulamadan kayboluyordu. Geri geri adımladım. Etrafa bakış attım. Hiçbir görüntü net değildi kafamda. Nefes sesim kulaklarımda dolanıyordu. Dışarıdaki sesler uğultu şekilde kafama nüfuz ediyordu. Yüzümü buruşturdum.
