"Hayat olmayan şeyleri iteceğim.
Ve öldüğüm zaman aslında yaşamamış olduğumu görmeyeceğim."
Gözleri ile resim sergisinde ki çizimlere baktı. Kendisini burada nasıl ve ne için bulduğunu bilmiyordu. Kapısından geçiyordu ve içeride tanıdık bir şeyler b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkama bakmadan eve dönmüştüm. Çünkü biliyordum. Arkamı dönersem, çelişkiye düşerdim. Onun yanına giderdim.
Eve girip kapıyı kapattım. Derin bir nefes aldım. Bacaklarım tutmuyordu. Yavaşça yere çöktüm. Gözlerimi kapattım. Yüzüme düşen damlaları sildim. Soluk seslerim, kulaklarımı dolduruyordu. Uğultular kesilmedi.
"Nolmuş?" dedi abim gelerek. Derin bir nefes alarak ayağa kalkmaya çalıştım. Yüzümü sildim. "Ne konuştunuz?" dedi abim sert bakışları ile. Yüzüne ablam pansuman yapmışa benziyordu.
"Boşanmak istediğimi söyledim," dedim yavaşça. Yukarı çıkıp yorganımın içinde gözlerim kapalı yatmak istiyordum sadece. Sesler uzaklaşsın, insanlar gitsin. Ferit gelsin...
"O ne dedi?" dedi abim. Sertçe yutkundum.
"Kabul etmedi." dedim. Kaşları havalandı.
"İkna edemedin mi?" dedi abim bana. Derin bir nefes aldım.
"Edemedim abi ama annesi edecektir." dedim. Yanından geçmek isterken kolumu tuttu. Dişlerini sıkarak bana sert bir bakış attı.
"Bunun altından başka bir şey çık-" kolumu hızla kurtardım.
"Ne çıkabilir? Ne çıkabilir ya!" diye bağırdım. "Rahat bırak artık beni, istediğini yapıyorum işte!" dedim sinirle. Birkaç adım uzaklaştım. "Boşanıyoruz, bitti!" dedim sert tepkimi koyarak. Dolan gözlerimi kıstım.
"Ben senin için diyorum Seyran," dedi abim.
"Benim için hiçbiriniz, hiçbir şey yapmayın. Tamam?" dedim. Abimin sert bakışları yumuşamıştı. "Görmüyor musun halimi? Kolay bir şey mi sanıyorsun!" dedim ellerimi boşa sallayarak. Kendimi o kadar güçsüz ve yetersiz hissediyordum ki tarifi yoktu.
"Görüyorum halini kardeşim ama unutma. Bu halinin sorumlusu o herif." dedi bastırarak. Yüzümü buruşturup ona baktım. Ablam aramıza girdi.
"Bence Seyran'ın yatma zamanı geldi, hadi gel." dedi ablam kolumdan tutarak. Abime kısa bir bakış atıp ablamın desteği ile odama çıktım. Eski abimi özlüyordum. Tek derdimin işim ile eve gitmek olduğu zamanları özlüyordum. Resim çizerken, boyalarımın bittiği zamanları özlüyordum.
Ablamın desteği ile odaya çıktım. Beni yatağa oturtup bana sarıldı. Tuttuğum gözyaşlarım, yanaklarımdan süzülürken zorla kollarımı ablama doladım. Ne kadar içten içe ağlamaya çalışsam da hıçkırıklarım dudaklarımdan kaçıyordu. Ablam sırtımı sıvazladı.
