"Hayat olmayan şeyleri iteceğim.
Ve öldüğüm zaman aslında yaşamamış olduğumu görmeyeceğim."
Gözleri ile resim sergisinde ki çizimlere baktı. Kendisini burada nasıl ve ne için bulduğunu bilmiyordu. Kapısından geçiyordu ve içeride tanıdık bir şeyler b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşkınlıkla açtığım gözlerimle yanımda yatan Ferit'e baktım. O kadar huzurlu gözüküyordu ki, şaşkınlığım arasından güldüm. Yoğun bakışlarım ile çehresini inceledim. O bana sarılmış, bende göğsüne yatmıştım. Oysa dün geceye ait hiçbir şey hatırlamıyordum.
Kafamı hafifce indirdim. Burnum yakınlıktan dolayı boynuna sürtündü. Gözlerimi kapattım. Kokusu buram buram ciğerlerime dolarken, Ferit'in kıpırdandığını hissettim. Gözlerimi açtım. Ferit'in yeni çıkmaya yüz tutmuş sakalları gözüme çarpıyordu. Orantılı yüzü, sık kirpikleri; dağınık saçları, tabloya resmedilmesi gereken bir figür gibiydi.
"Günaydın," dedi boğuk sesi ile. Ona olan hayran bakışlarımı çektim.
"Günaydın," dedim. Kollarını belimden çekip yatağın içinde gerindi. Bende kendimi boş tarafa attım. "Sen neden buradasın?" dedim. Normalde de hep beraber yatıyor gibi davranıyordu. Bana uykulu gözleri ile kısa bir bakış attı.
"Rahatsız mı oldun?" dedi düşünceli bir sesi ile. Bana doğru döndü. Yorganın içinde yan bir şekilde durup üstten bana bakıyordu. Üstüne yattığı kolunu başımın üstüne attı. Parmaklarını saçlarımda hissediyordum.
"Ben değil ama evdekiler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim." dedim. Kaşları havalandı.
"Bakma sen evdekilere." dedi. Saçlarımda yavaşça dolaştı parmakları.
"Canın sıkıldığı için gelmedin herhalde?" dedim merakla. Yoğun bakışları yüzümde dolandı. Sebepsiz duymak istiyordum.
"Dün gece Fuat geldi, o yüzden içim rahat etmedi." dedi. Sertçe yutkundum. "Aslında şu koltukta yatıyordum ama çok rahatsız geldi. Bende yanına kıvrıldım." dedi gülerek. Bende güldüm. Bakışları gülüşüme kaydı.
"Anladım, bende başka bir şey sanmıştım." dedim. İlgi ile bana bakmaya başladı.
"Ne sanmıştın?" dedi yoğun bakışları ile. Karnımın üzerinden kolunu yavaşça geçirdi. Parmaklarını belime sardı. İçerisi yavaş yavaş sıcaklığını arttırıyordu.
"Zorla gelmedim ya, yine kendi rızam sayılır." dedi. Güldüm.
"Doğru," dedim. "Ama yatak daha rahattı." dedim. Sinsice güldü.
"Göğsüme kıvrılırken öyle söylemiyordun güzelim?" dedi. İnkar edercesine kaşlarımı çattım.
"Ne?" dedim. Kahkaha attı. Gözlerim gülüşünde, inci gibi dişlerinde gezindi.
"Gerçekler Seyran, ben sana dokunmamak için yatağın; bak şu köşesine kıvrıldım. Sen kokumu almış sazan gibi atladın kucağıma." dedi gülerek. Yüzümü buruşturdum. Omuzuna vurdum.
