Gizem

411 18 1
                                    




GİZEMDEN (NEŞEMİN ABLASI)

Neşem bulunmuş. Bana söylemediler bile. Peri'nin gerçek kardeşim olmadığını biliyordum ama kimse beni anlamıyordu. Peri yüzünden kavga edip buraya - İspanya - taşınmıştım. Nasıl birisi acaba. Kendimi tanıtmadım. Ben Gizem Karacaoğlu. İstenmeyen evlat. Umarım her şey düzelir. İlk uçakla Türkiye'ye gideceğim. Akşama bilet aldım. Buradaki işimi halletmem gerekiyor. Ben burada sesi güzel, şarkıcı olmak isteyenler için eğitim merkezi açtım. Her ne kadar istenmesem de Karacaoğlu olduğum için babam bu kadarını yapmıştı ama devamını getirmemişti. Devamında ünlü olup, bir şeyleri düzene koymam benim sayemde olmuştu. Dersleri gerçekleştirdikten sonra havaalanına gittim. Yolda uyumuştum. Sonunda Türkiyedeyim.

Bavulumu alıp eve gidiyordum. Varmıştım eve ama korkuyordum. Ya istemezlerse diye. Kapıyı çaldım. Bir kız açtı. Tam annem ile babamın karışımıydı. İçeri girdim. Kız şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Ev ahalisi de şaşırmıştı. Beklemiyorlardı sanırım. Selim beni gördüğü gibi abla diye bağırdı. Ona gülerek kollarımı açtım. Neşemin şaşkın bakışlarını hissedip döndüm.

'Merhaba kardeşim. Ben Gizem Karacaoğlu. Senin ablan. 28 yaşındayım. İspanya'da yaşıyorum. Bu evde istenilmeyen çocuğum. Seni bulduklarını söylemediler. Ben öğrenmeseydim gelmeyecektim. Hoş geldin evine' dediğimde şaşkınlığını atıp annemlere döndü. Çok sinirlenmişti. Büyük ihtimalle düşündüğüm gibi kimse benden bahsetmemişti.

'Bana bir ablam olduğunu ne zaman söyleyecektiniz? O niye bizle yaşamıyor. Niye istenilmedi bu evde? Peri yüzünden mi? Gizem ablaya da zarar verdi mi?' dediğinde anlamıştım. Kimse bir şey demedi.

' Bana hiçbir şey yapmadı. Ailemle benim tartışmamı sağladı. Onun evlatlık olduğunu biliyordum. Defalarca söyledim, kimse inanmadı. Kıskanıyorum sandılar sonra da İspanya'ya gittim. Eğitim merkezi açmama yardım etti babamız. Sonra orada ünlü oldum ve sevilen bir hoca oldum ama artık buradayım. Buraya da kuruyorum eğitim merkezini.' dediğimde güldü. Sevinmişti.

Birlikte yemek masasına oturduk. Babam ve annem özür dilemişlerdi bende kabul etmiştim ama affetmedim. Kimse bir anda affedemez ki. Çok kırılmıştım. Odama çıktım, uyudum.

Öz ailem miHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin