Bölüm şarkısı;
Yüzyüzeyken Konuşuruz: Sen Varsın Diye
🖤
Artık birbirimize kavuşmuştuk ve ben çok mutluydum.
Güzel geçen düğünümüzün ardından herkes dağıldı ve bizde arabamıza geçip artık beraber yaşayacağımız evimize doğru yol almaya başladık. Düğün sorunsuz bir şekilde geçmişti. Babamın bu mutlu günümüzü mahvetmesinden korkmuştum ama herhangi bir şey yapmamıştı.
"Artık kocamsın." Diye mırıldandım dudaklarımda büyük bir gülümseme ile Ömer'e bakarken. Aynı şekilde gülümsedi ve elimi tutup dudaklarına götürerek öptü.
"Senin o kocam diyen dillerine kurban olsun bu kara Ömer."
Araba mahalleye girdiğinde içimde git gide artan bir heyecan vardı. Ömer'in elini sıkıca tutup sıktığım da Ömer gözlerini yoldan çekip kısaca bana baktı. "Sorun ne yavrum?"
Bakışlarımı ona çevirdim. Üzerinde ki siyah ceketi salonda oyun oynarken çıkarmıştı. Arabaya geçtiğimizde ise kravatını söküp arka koltuğa atmış, ardından gömleğinin yaka kısmında ki düğmeleride açmıştı. Aynı şekilde kol düğmelerinide açmış, gömleğini dirseklerine kadar sıvamıştı.
"Sorun yok." Diye mırıldandım. Ama sesimde ki heyecanlı ton beni sorun olduğu konusunda ele vermişti. Ömer cevap vermedi ama kısaca yüzüme bakıp bıyık altı güldü.
Araba evin önünde durduğunda heyecanım sanki mümkünmüş gibi daha fazla artmaya başladı. Ömer kendi kendine, "Sonunda geldik." Diye fısıldadı ardından hiç beklemeden arabanın kapısını açıp, arabadan çıktı. Bakışlarım onun üzerindeyken ellerim gelinliğimin kabarık eteklerini buldu ve sıktı.
Ömer arabanın önünden dolanıp benim olduğum tarafa geldi. Yolcu kapısını açıp bana doğru eğildi. Yüzünde güzel bir gülümseme vardı. Ellerini bana doğru uzatıp, "Gel yavrum." Demişti. Düşünmeden bana uzattığı elini tuttum ve onun yardımıyla arabadan indim.
Apartmana girip artık evimiz olan dairenin önüne gelene kadar ikimizde hiç konuşmamıştık. Normalde onun yanında asla susmaz sürekli konuşurdum ama şu an yaşadığım heyecandan ötürü dilim lal olmuştu.
Ömer ellerimi evin kapısını açmak için bıraktı. Siyah kumaş pantolonun cebinden anahtarı çıkardıktan sonra kapıyı açıp içeriye geçti ardından bana baktı. Kara harelerinde tüm gün olduğu gibi parlak bir ifade vardı. "Gel güzelim,"
Duraksayıp Ömer'e baktım. "Ciddi misin?"
"Anlamadım yavrum?"
"Ömer nasıl geleyim ya!"
Ömer gözlerimin içine bakarken gerçekten de ne demek istediğimi anlamıyor gibiydi. "Yürüyerek-"
"Ya!" Diye homurdandım. "Gelin kapı eşiğinden kucakta geçer."
Sözlerim üzerine kafasında bir ampul yanmış oldu ve, "Kusura bakma güzelim." Diye mırıldanıp bana doğru yaklaştı.
Gelinliğimin eteği kabarık olduğu için biraz sıkıntı çekse de beni kucağına aldı. Ellerim direkt olarak omzuna ve boynuna dolanırken, ela harelerim güzel yüzündeydi. Ömer kucağında benimle içeriye girdikten sonra ayağıyla dış kapıyı kapattı.
