Bölüm şarkısı;
Göksel: Baksana talihe
🖤
Karnımda uçuşan kelebekler onun eseriydi.
Şaşkındım. Zaten evlenecektik, bu yüzden ondan evlilik teklifi beklemiyordum. Bakışlarım Ömer'in gözleri ve bana uzattığı yüzük arasında gidip geliyordu. Şaşkınlığım akan saniyelerde yerini heyecana bıraktığında yavaşça yutkundum.
Bu adam kalbime dokunuyordu...
Aslında cevabım belliydi. Ama hissettiğim duyguların yoğunluğu yüzünden, kendimi toparlayıp cevap vermem uzun sürmüştü. Ömer'in kara bakışları beklentiyle bana bakıyordu. Kara harelerinin içinde paralayan ışık, bana geceleri karanlık gökyüzünde beliren yıldızları anımsatıyordu.
Kalbimden geçen bir çok güzel his ve aklımdan geçen bir çok cümle vardı ama dudaklarımdan çıkan, tek düze kısık bir sesle, "Evet." Demek oldu. İçimde ki fırtınanın aksine sesim kısık ve sakin çıkmıştı. İçimde ki çoşku dışımda ki sakinliğide yırtıp attığında, tekrar cevap verdim. Bu sefer sesim daha yüksek çıkmıştı. "Evet!" Ömer'in yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.
İçimde ki heyecanla yüzüğü unutup ona doğru atıldım ve sıkıca boynuna sarıldım. "Ömer," diye mırıldandım boynuna doğru. İsmini içimde ki hislerle beraber fısıldamıştım. Hiç beklemeden elleri beni buldu ve sarılışıma aynı şekilde karşılık verdi.
"Güzelim, benim." Dudakları saçlarıma dokundu ve usulca beni öptü.
"Beni çok mutlu ediyorsun." Dedim ona sarılmaya devam ederken.
"Mutlu ol güzelim. Çünkü bunu hak ediyorsun."
Yavaşça geriye doğru çekildim ve ansızın dolan gözlerimle ona baktım. "Beraber mutlu olalım ama, sensiz olamam."
"Olacağız sana söz veriyorum."
Birbirimizden ayrıldığımız da Ömer kutuda ki tek taş yüzüğü çıkardı ve bana doğru uzattı. Sağ elimi ona doğru uzattım ve Ömer yavaşça yüzük parmağıma yüzüğü taktı.
"Tam oldu." Diye mırıldandım parmağımda ki yüzüğe bakarak gülümserken. "Çok güzel, çok teşekkür ederim."
Bir anda tekrardan Ömer'e doğru atıldım. Hızlıca yanağını öptüm ve sıkıca boynuna kollarımı dolayıp ona sarıldım. İçimde ki heyecanı bir türlü bastıramıyordum. Ömer tepkime karşılık seslice güldü ama sarılışıma karşılık verdi. Bir eli sıkıca belime dolandı diğer eliyse sırtıma doğru uzanan saçlarımı okşadı.
Film bitmiş, herkes yavaş yavaş park ettikleri arabalarıyla beraber alanı terk etmeye başlamıştı. Bizde en sonunda birbirimizden kopabildipimizde, Ömer arabayı çalıştırmış ve alandan çıkarmıştı.
Yol boyunca sürekli olarak parmağımdaki yüzüğe bakıp sırıtıp durmuştum. Arada bir elimi Ömer'e doğru gösteriyor, ve dudaklarında güzel bir tebessümle beni izlemesine neden oluyordum.
Hiç evlilik ile ilgili düşüncelerim veya hayalim olmamıştı ama şu an bunları yaşarken ne kadar güzel olduğunu düşündüm. Bilseydim bunların bana bu kadar güzel hissettireceğini, daha önceden hayallerime ekler mutlu düşler kurardım.
Evin önüne geldiğimizde Ömer arabayı durdurdu. Ayrılacağımız zaman geldiği için içime bir burukluk oturdu. Kemerimi çıkarıp vedalaşmak için ona döneceğim vakit Ömer'inde kemerini çıkarmasıyla duraksadım.
"Ömer?"
"Yavrum gitmeden bir sizinkileri görüp iyi akşamlar diyeyim. Bir kaç haftadır hiç gelemedim, selamsız gidersem ayıp olur."
