Bölüm şarkısı;
Cem Adrian: Keskin
🖤
Bu hayatta ağacın kendim olduğunu anladığım zaman tutunacak bir dal aramayı bırakmıştım.
Küçük bir çocukken hep şunu sorgulardım, neden benim babam arkadaşlarımın babası gibi saçlarımı okşamak yerine çekip canımı yakardı ki? Ben ne yapmıştım? Benim suçum neydi? Beni neden sevmiyordu? Sürekli suçu kendimde arar yanlış yaptığımı düşünürdüm. Tıpkı annem gibi. Ama büyüdükçe ve yaşananları anladıkça sorunun bende değil onda olduğunu anlamıştım. O sevgisiz, şiddetle büyümüştü. Şimdi yaşadığını bize yaşatıyordu.
Hiçbir zaman babamdan görmediğim sevgiyi bir erkekte aramamıştım. Hep eksik yanlarımı kendi kendime doldurmaya çalışmıştım. Ama dolduramamıştım. Bu yüzden içimde koca, derin bir boşluk vardı. Zaman o boşlukla yaşamaya beni alıştırmıştı.
Bugün günlerden salıydı ve benim okulum vardı. Yatağımın altından ihtiyacım olan kitapları geniş çantama koyduktan sonra çantamı yatağımın üstüne bıraktım. Üzerime siyah kabanımı geçirdikten sonra kabanın altında kalan saçlarımı çıkardım ve omuzlarımdan aşağıya doğru saldım. Çantamı aldıktan sonra sessiz olmaya çalışarak odamın gıcırdayan kapısını aralayıp dışarı çıktım.
Babam dün gece eve gelmemişti. Muhtemelen bir meyhane köşesinde sabaha kadar içip sızmıştı. Tabi annem yıllardır olduğu gibi uyumamış onu bekliyordu. Zerre kadar umrunda olmayıp onu sevmeyen adama neden böylesine bağlıydı bilmiyordum. Tek bildiğim asla annem gibi olmayacağımdı.
Koridora çıktığım vakit annemde mutfaktan çıkmıştı ve o an göz göze geldik. Beni baştan aşığıya süzdü. Bu sırada ıslak ellerini eteğinin önünde ki mutfak önlüğüne siliyordu. "Hayırdır nereye gidiyon böyle?" Kaşlarını çatmış sorgulayıcı bakışlarını üzerime dikmişti.
"Sedef'in yanına."
"Hayır gidemezsin. Temizlik yapacağız." Dedi ve hemen ardından da ekledi. "Hem ne bu her gün bir yerlere gidiyorsun. Az evde dur kız kısmı bu kadar dışarı çıkmaz."
"Niye bizi erkek kısmından ayıran neymiş?"
Annem kaşlarını çatıp bana ters bir bakış attı. "Geç içeri."
"Hayır gideceğim."
"Tuğba zaten sinirliyim sinirimi senden çıkarmayayım. Geç dedim içeri temizlik yapacağız." Bir elini beline koyup bana baktı.
"Daha dün temizledik ya tüm evi!"
"Geç içeri dedim!"
Bugün önemli bir dersim vardı ve ne olursa olsun bu derse girmeliydim. Aklım bir çıkış yolu ararken düşüncelerime düşen ilk yalan dilimden döküldü. "Ama anne Ömer'le buluşacaktık."
Mutfağa geri girmek üzere olan annem duraksadı ve çattığı kaşlarını düzeltip şaşkınlıkla havaya kaldırdı. "Sedef'le buluşacaktık demedin mi?"
"Şey utandığım için öyle dedim." Sanki gerçekten utanmış gibi yapıp gözlerimi annemden kaçırdığımdan annemde şüpheyle bana bakıyordu.
"Nereye gideceksiniz?"
"Merkezi gezeceğiz, oradandan yemek yemeye gidecekmişiz."
