Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

2. Bölüm

2. BÖLÜM

Melisa'nın bakış açısından

Bahar, beni sırtımdan bıçaklayarak öldüren kız. Karşımda korku dolu gözlerle bana bakıyordu.

***

Kaçmak istiyordum. Hiçbir şey görmemiş gibi arkama bakmadan kaçmak istiyordum. Şu an bu karşılaşmayı kaldırabilecek kadar cesur değildim. Daha Evren'in bana iyi davranmasına alışamamışken bu kadarına da katlanamazdım.

Ben ona korkuyla bakarken, o da bana korkuyla bakıyordu. Farklı gözüküyordu, o sert bakışı yoktu. Ellerini iki yana açmış gözlerini gökyüzüne çevirip bakmaya başladı.

Bir süre kendimle mücadele ettim. Cesaretimi toplayıp yanına gittim. Beni görmemiş olsaydı büyük ihtimalle kaçardım. "İyi misin?" Dedim.

Yanına yaklaştım. Dürüst olmak gerekirse onunla konuşmaktan bile ödüm kopuyordu. Konuşmadan hızlıca kafasını evet anlamında salladı.

"İyiyim ama ne olduğunu anlamadım. Her şey birden oldu birden içimde güç-"

Hızlı hızlı nefes almadan konuşup kendisini açıklamaya çalışıyordu. Onu durdurup nefes almasını sağladım. Hiçbir şey bilmiyor muydu?

Hafızamı biraz zorladığımda hatırlamıştım. Henüz hiçbir şeyden haberi yoktu. Açıklama yapmam gerekiyordu. Onu sakinleştirmeye çalışarak "Az önce Mana isimli bir kaynaktan güç kullandın." Dedim.

Korkmuş bir şekilde bana baktığında açıklama yapmaya devam etmek zorunda kaldım. "Endişelenme. Kötü bir güç değil. İyiliği temsil ediyor." Dedim.

Eter'in tam zıttı olan güç türüydü. Eter ne kadar karanlıksa Mana o kadar parlaktı.

"Sen- ne?" Dedi panikle.

Bahar ile liseden tanışıyorduk. Bunları benden duymayı beklemiyor olmalıydı. "Ben de mana sahibiyim." Dedim.

Karşımda kollarını birbirine sarmış telaşla etrafa bakınıyordu.

Hatta Evren ile aynı manayı taşıyorduk.

Bu sayede Evren ile telepatik bir bağımız da vardı. Birbirimizin duygularını ve acısını hissedebiliyorduk.

Kendi aramızda buna "Paylaşım." Adını vermiştik.

Burada belirtmediğim bir detay daha vardı. Aynı zamanda da Eter sahibiydim. Bunu ailem dahil herkesten saklamak zorundaydım.

Bir adım geriye çıktım. Hiç de gizlemeye çalışmadan açık açık Bahar'ı süzdüm. Hatırladığım Bahar'dan gerçekten çok farklıydı. Karşımda yeni tanıştığım birisi var gibi hissediyordum. Bazı şeyler hâlâ mantıklı gelmiyordu, daha sert bir mizaca sahip olsa da bana hep yardımcı olmaya çalışmıştı. Beni öldürmesinin sebebini anlamıyordum.

Onu tam şu an burada öldürmeli miydim? Etrafıma bakındığımda bazı kameralar olduğunu gördüm. Hepsine ulaşmam mümkün değildi. Öldüremezdim. "Az önce yaptığın şey çok tehlikeliydi. Daha önce böyle bir şey yapmış mıydın?"

Başını iki yana salladı "Sadece telekinezi yapabildiğimi sanıyordum." Dedi.

Daha sonra ne söylediğini fark etmiş olacaktı ki gözleri büyüdü ve eli ile ağzını kapattı. Bunu duyunca kaşlarım havaya kalktı. Gücünü saklamak istiyordu ama böyle devam ederse fena çuvallayacaktı. Önceki hayatım sayesinde Bahar'ın telekinezi gücünden haberdardım. Az önce yaptığı şey ise benim için de yeniydi.